Pianotrip

Μεσημεράκι στο Μοναστηράκι,παρέα με την Ίρις (είδες,έβαλα το καλλιτεχνικό σου).Ήλιος,φωνές,κόσμος,τσιγάρο,κουβεντούλα.

Ξαφνικά,δίπλα μας,στο κέντρο της πλατείας,εμφανίζεται ένας νεαρός και μία κοπέλα πάνω σε ένα ποδήλατο,που δεν έμοιαζε με τ'άλλα.Ένα ποδήλατο που κουβαλούσε στο πίσω μέρος του ένα μεγάλο κουτί.Αρχίσαμε να αναρωτιόμαστε τί μπορούσε να κρύβεται εκεί μέσα.

Το ζευγάρι συζητάει κάτι στα γαλλικά και πιάνω τη λέξη "piano''.Η κοπέλα πλησιάζει και με ρωτάει στα αγγλικά:
''Τί πιστεύεις ότι υπάρχει μέσα στο κουτί;''
και της απαντώ:
''Μήπως ένα πιάνο;''
Εκείνη γελά και μου λέει ότι το άκουσα και ότι κλέβω και εγώ,φυσικά,το παραδέχομαι.

Το κουτί ανοίγει, το πιάνο εμφανίζεται και μαζί με αυτό,εμφανίζεται ένας αστυνομικός που ρωτάει τα παιδιά αν έχουν άδεια για να παίξουν μουσική στην πλατεία(;). Δεν ακούσαμε όλο το διάλογο,ο οποίος ευτυχώς είχε αίσιο τέλος,αφού ο αστυνομικός εξαφανίστηκε,η κοπέλα έκατσε στο πιάνο,ο νεαρός φωτογράφησε αυτήν και τον κόσμο,και η μουσική ξεκίνησε..

Το έψαξα λοιπόν στο ίντερνετ και ιδού τί ανακάλυψα:

Η ιστορία τους

Pianotrip : a key word for a spontaneous action : how to set a piano exactly in the place where you do not expect it to be.

Pianotrip is the expression of a vital cry. It's foremost a poetic expression of a piano feeling tired of his small showroom success. A piano which decides to break off its walls in order to encouter the world. Vibrating life by all its strings. Applying this definition, we challenge to realise a big Europe tour with a new machine: a Piano-bicycle! As well Pianotrip is the result of an observation: the necessity of a radical change towards western europe way of life as regards Green Ecology and Humain Being. A way to try out a question: What's happenig at the very instant in daily europe? Do we take time to communicate at the crossroads of our lifes? We are ready to live the Odyssey of a piano bike cycling over many lands of Europe. We bet on unforseen and unexpected events giving us the power of transcending our limits. It will be a random inventory of the world around us,a reading of the instant with pictures and sounds with the unifying theme of the piano.

Pianotrip is a green technical challenge because we will manage to transport a piano of 200 kilos all over Europe thanks to a human and solar powered vehicle: a freight tricycle designed with solar panels on the top of it.

Pianotrip will take us on the roads of France and Europe in 2010,we will finally cycle 6500 km through 15 countries in 9 months. Looking forward to this adventure we already tested the project last summer on the roads of France.The welcoming passers-by and the French press gave us the desire to develop this story in Europe.The movie makers: Kevin NOGUES and Yvan STOETZEL will shoot a documentary all along the roads.

Περισσότερες πληροφορίες:
http://www.pianotrip.com/

Ευθύνη

Διαβάστε:

''Μια φορά και έναν καιρό...''
http://bluesundertheredsun.blogspot.com/

''Κατοχή''
http://o-kairos.blogspot.com/

Υποχρεωτική στείρωση 10.000 ανθρώπων στην Κίνα

Σχεδόν 10.000 άτομα σχεδιάζουν να στειρώσουν οι Υγειονομικές Αρχές στη Νότια Κίνα κατά τη διάρκεια των επόμενων τεσσάρων ημερών, στο πλαίσιο ενός προγράμματος ελέγχου της αύξησης του πληθυσμού. Ορισμένα από τα άτομα στην πόλη Puning θα είναι υποχρεωμένα να πραγματοποιήσουν την διαδικασία παρά τη θέλησή τους. Η Διεθνής Αμνηστία καταγγέλλει ότι η καταναγκαστική στείρωση ουσιαστικά «αποτελεί βασανιστήριο».

Σχετικές εκθέσεις στα κινεζικά μέσα ενημέρωσης αναφέρουν πως οι υγειονομικές αρχές της πόλης Puning, της επαρχίας Giangdong, έχουν ξεκινήσει μια ειδική εκστρατεία με στόχο τη στείρωση ανθρώπων που έχουν κάνει ήδη ένα παιδί, προκειμένου να διασφαλισθεί ο έλεγχος του ποσοστού των τοπικών γεννήσεων.

Μάλιστα, σύμφωνα με ρεπορτάζ κινεζικής εφημερίδας, δεν είναι λίγες οι φορές που όταν κάποιοι αρνούνται να κάνουν την υποχρεωτική στείρωση, οι αρχές συλλαμβάνουν τους γονείς τους. Όπως φημολογείται, εκατοντάδες είναι οι άνθρωποι στη Puning που κρατούνται.

Η Kate Allen, επικεφαλής της Διεθνούς Αμνηστίας στο Ηνωμένο Βασίλειο, δήλωσε σχετικά στο Sky Νews: «Είναι φοβερό το γεγονός ότι οι αρχές υποβάλλουν τους ανθρώπους σε μια τέτοια διαδικασία παρά τη θέλησης τους. Iδιαιτέρως ανησυχητικό είναι το γεγονός πως καταγγέλλεται ότι συγγενείς φυλακίζονται προκειμένου να πιεστούν τα ζευγάρια που αρνούνται να κάνουν την εν λόγω επέμβαση».

Όπως συμπληρώνει η ίδια: «Oι αρχές της πόλης Puning οφείλουν να καταδικάσουν αμέσως αυτή την πρακτική και να εξασφαλίσουν ότι δεν θα πραγματοποιηθούν άλλες υποχρεωτικές στειρώσεις».

Περισσότερα από 1.300 άτομα στην πόλη κρατούνται σε κτίρια της Τοπικής Κυβέρνησης όπου παρακολουθούν «διαλέξεις» για τους κανονισμούς του οικογενειακού προγραμματισμού της Κίνας.

Ο Ruifeng Huang είναι ο πατέρας τριών κοριτσιών. Όπως λέει ο ίδιος: «Πριν από λίγες ημέρες, ένας αξιωματούχος του χωριού τηλεφώνησε και με ρώτησε αν θα υποβληθούμε εγώ ή γυναίκα μου στη χειρουργική επέμβαση, ειδάλλως θα έπαιρναν τον πατέρα μου». Εκείνος αρνήθηκε και κατά συνέπεια αργότερα ο πατέρας του βρέθηκε κρατούμενος των αρχών.

Σύμφωνα με τους νόμους της πόλης Puning, στους κτηνοτρόφους επιτρέπεται να έχουν ένα δεύτερο παιδί αν το πρωτότοκο είναι κορίτσι.

Πηγή: http://www.tvxs.gr

Διεθνής Αμνηστία:

http://www.amnesty.org/en/news-and-updates/thousands-risk-forced-sterilization-china-2010-04-22

Ντροπή της δημοσιογραφίας

Πέμπτη, Απρίλιος 15,2010

Ντροπη της Δημοσιογραφιας

Η Ελλάδα κορδώνεται ότι στο έδαφός της γεννήθηκε η Δημοκρατία. Αν είχε μελετήσει την «Αθηναίων Πολιτεία» θα έπαυε να κορδώνεται. Οχι γιατί η Αθηναϊκή Πολιτεία δεν είχε δημοκρατική δομή. Αλλά γιατί η σημερινή ελληνική πολιτεία δεν έχει.

Οταν μιλάει κανείς για πολιτεία δεν αναφέρεται μόνο στην κρατική εξουσία. Πολιτεία είναι το σύνολο των κατοίκων, το σύνολο της κοινωνίας. Μπορεί να μην αρέσει στους Ελληνες να το ακούν, αλλά η νοοτροπία της μεγάλης πλειοψηφίας, που τεκμηριώνεται από την 24ωρη καθημερινή συμπεριφορά της, δεν μπορεί να περηφανεύεται για τη δημοκρατικότητά της. Ξεκινώντας από τον αυταρχισμό του πατέρα και πηγαίνοντας στον αυταρχισμό καθενός που κάθεται σε μια οποιαδήποτε καρέκλα ή κάθισμα, ακόμα κι αν αυτή η καρέκλα είναι του κλητήρα μιας δημόσιας υπηρεσίας.

Φυσικά, τα σκήπτρα κρατάνε όσοι έχουν θέση πολιτικής, στρατιωτικής, δικαστικής, αστυνομικής, ιατρικής εξουσίας, που συμπεριφέρονται συνήθως λες και οι υπόλοιποι πολίτες είναι οι σκουπιδοντενεκέδες για να πετάνε μέσα τα απορρίμματα της ψυχής τους. Γιατί περί αυτού πρόκειται.

Ενώ, λοιπόν, η κοινωνία συζούσε με όλο αυτό το πλέγμα, πριν από περίπου 15 χρόνια εμφανίστηκε στο προσκήνιο και το επόμενο φρούτο εξουσιομανούς: ο τηλεδημοσιογράφος. Δειλά στην αρχή και αχαλίνωτος τα τελευταία χρόνια, αντλεί δύναμη από την επιπολαιότητα και τη μαζικότητα, με την οποία καταπίνει πληροφορίες ο τηλεθεατής. Κυρίως, από την αίγλη που του δίνει ο θαυμασμός του πολίτη - τηλεθεατή. Θαυμασμός, που αυτός ο πολίτης - τηλεθεατής αποδίδει σε καθ' έναν που είναι γνωστός. Κοινώς star. Εξ ου και οι ίδιοι πολίτες, που βρίζουν τους τηλεδημοσιογράφους, σπρώχουν ή ονειρεύονται να γίνουν τα παιδιά τους δημοσιογράφοι!

Ηδημοσιογραφία στη χώρα δεν ήταν ποτέ καμιά ανεξάρτητη και αντιεξουσιαστική δύναμη όπως θα όφειλε. Πριν από τη χούντα ήταν δεμένη στο άρμα των κομμάτων εξουσίας και των κομματικών παρωπίδων. Μετά, με εξαίρεση συγκεκριμένες υπογραφές σε συγκεκριμένες εφημερίδες και μέσα, ακολούθησε την εξουσιολαγνεία, όπου οι δημοσιογράφοι θεωρούσαν και θεωρούν ότι τους τιμά περισσότερο να παπαγαλίζουν τις απόψεις του υπουργείου και του τομέα που καλύπτουν παρά να υπερασπίζονται τα δικαιώματα του λαού και την αντικειμενική πληροφόρηση, όπως οφείλουν αν θέλουν να σέβονται τους εαυτούς τους και τον κώδικα δεοντολογίας της Ενωσής τους. Ψιλά γράμματα.

Στο πλαίσιο αυτής της κατάντιας της δημοσιογραφίας, αλλά και όσων την υπηρετούν μ' αυτό τον τρόπο -κι είναι πολλοί- τις τελευταίες μέρες τηλεοπτικοί -κυρίως- αστέρες, διάττοντες και υπό εκκόλαψη, αναπαρήγαν κατά κόρον αμάσητα τα στοιχεία και τις απόψεις της ΕΛ.ΑΣ. για τους συλληφθέντες ως μέλη του Επαναστατικού Αγώνα, σε σημείο να γελάει κάθε σοβαρός άνθρωπος για ντοκουμέντα που δεν στέκουν ούτε σε πρωτάρη ειρηνοδίκη.

Εδώ δεν είναι να κρίνει κανείς αν η αστυνομία κάνει καλά τη δουλειά της και αν με τον τρόπο που σκέφτεται και δρα ωφελεί την κοινωνία και τη δημοκρατία. Η αστυνομία δεν είναι ξέχωρο κομμάτι από την αναρχοαυταρχική ελληνική κοινωνία για να είναι κάτι διαφορετικό.

Μ' αυτό το σκεπτικό, θα ρωτούσε κανείς γιατί να είναι κάτι διαφορετικό και η δημοσιογραφία. Γιατί η δημοσιογραφία δεν είναι κρατικοκίνητη. Γιατί η δημοσιογραφία είναι το μόνο καταφύγιο των αδύναμων. Των ανώνυμων. Των καταπιεσμένων. Γιατί η δημοσιογραφία είναι η φωνή αυτών που δεν έχουν φωνή. Και τα μάτια αυτών που δεν βλέπουν. Γιατί η δημοσιογραφία είναι η μόνη αντιεξουσία του συστήματος. Οταν γίνεται ένα με την εξουσία του συστήματος, γίνεται και συνυπεύθυνη για την αιχμαλωσία, την κατάντια, την αμορφωσιά, την εκμετάλλευση του πολίτη από την εξουσία. Και τελικά, για την εξάπλωση της αντιδημοκρατίας.

Η Ενωση Συντακτών έχει συντάξει εδώ και χρόνια έναν Κώδικα Δεοντολογίας, που όπως και όλοι οι κώδικες Δεοντολογίας σ' αυτή τη χώρα κοσμεί μόνο τα συρτάρια. Επιπλέον, έχει πειθαρχικά συμβούλια, που όπως και όλα τα πειθαρχικά συμβούλια της χώρας ασχολούνται περί όνου σκιάς, με προσωπικές αντεγκλήσεις και «συναδερφικές αλληλεγγύες».

Το χειρότερο, αντί να ξεσηκωθούν οι ίδιοι οι δημοσιογράφοι και να απαιτήσουν να μη γελοιοποιείται το επάγγελμά τους, το κτίριο της Ενωσης κατέλαβαν 100, που με τη βίαιη αυτή κίνηση ήθελαν (;) να επιβάλουν (!) στη δημοσιογραφία να μην είναι μπατσοδημοσιογραφία!

Γι' αυτά τα χάλια, το σώμα των δημοσιογράφων έχει τεράστια ευθύνη. Και κάνει την πάπια. Η δημοσιογραφία πάνω απ' όλα είναι καλλιέργεια. Οπως και η δημοκρατία. Μαχητική καλλιέργεια, αλλά καλλιέργεια. Και δεν φυτρώνει καμιά τους με ίνδαλμα τη βία και την εξουσιομανία. Αλλά, δεν φυτρώνει και στη σιωπή της ντροπής. Ντροπή.

http://o-kairos.blogspot.com/
Γ.Παπαδόπουλος-Τετράδης

Ο αξιότιμος κύριος Perelman

Ο αξιότιμος κύριος Perelman

Kάνει εκείνο ακριβώς που θα το κατέτασσε αιώνια, σύμφωνα με τα κοινά ήθη, στην απόλυτη ηλιθιότητα: αρνείται συστηματικά βραβεία συνοδευόμενα από μεγάλα χρηματικά ποσά! Kι απ’ την άλλη, η αιτία των βραβεύσεών του ξεφεύγει κατά πολύ απ’ τα κοινά μέτρα, και τον έχει κάνει ήδη θρύλο μεταξύ της διεθνούς των ανώτερων μαθηματικών.

O Grigori Yakovlevish Perelman, σχεδόν 44 χρονών σήμερα, μαθηματικός από την ρωσία, έλυσε το 2002 ένα απ’ τα άλυτα “επτά μαθηματικά προβλήματα” του 20ου αιώνα, την υπόθεση του Πουανκαρέ. Έκτοτε, καθώς αρνείται να συμβαδίσει με τα επίσημα ήθη μιας αναγνωρισμένης μαθηματικής ιδιοφυϊας, διαπράτει ένα σκάνδαλο που προκαλεί το θέαμα. Kαι γίνεται ευκαιριακά αντικείμενο ενός εναλλακτικού κανιβαλισμού: προφανώς είναι “τρελός” - τί άλλο;

Δεν είναι στα δυνατά μας σημεία η γεωμετρία του Riemann και η τοπολογία. Aπ’ τα λίγα που ξέρουμε και καταλαβαίνουμε, πρόκειται για τομέα θεωρητικής αιχμής των μαθηματικών, εδώ και πολλά χρόνια. Kαθώς σχετίζεται με διάφορες εφαρμογές αλλά και θεωρίες της φυσικής. O Perelman άρχισε από νωρίς να διαγράφει την δική του τροχιά σ’ αυτήν την περιοχή. Στα 16 του κέρδισε “χρυσό” στη διεθνή μαθητική ολυμπιάδα στην Bουδαπέστη. Στις αρχές της δεκαετίας του ‘90 (στα 26 του) κλήθηκε για διαλέξεις στις ηπα, και το 1993 πήρε διετή υποτροφία για έρευνα στο πανεπιστήμιο του Berkeley· απέρριψε όμως στη συνέχεια προτάσεις μόνιμης θέσης σε αντίστοιχα διανοητικά καταστήματα με βαριά ονόματα του είδους Princeton και Stanford... Γύρισε πίσω σ’ ένα ερευνητικό κέντρο του Λένινγκραντ, σε μια θέση καθαρά ερευνητική. Πιο πριν είχε φροντίσει να αποδείξει ένα άλλο θεώρημα / μπελά της Pημάνιας γεωμετρίας, την “υπόθεση Soul”. Aπορρίπτωντας μια ένδοξη ακαδημαϊκή καριέρα στα πανεπιστήμια πρώτης γραμμής της νικήτριας υπερδύναμης και γυρνώντας σε μια κατεστραμμένη χώρα με ένα μισθό ίσια 100 δολάρια τον μήνα δεν ήταν, ακόμα, το 1995, “τρελός”. Ήταν μόνο “ιδιόρρυθμος”...

Όταν το Nοέμβρη του 2002 άρχισε να ταχυδρομεί ηλεκτρονικά στο πανεπιστήμιο του Cornel την απόδειξή του για την “υπόθεση του Πουάνκαρε”, ένα πρόβλημα που από το 1904 που πρωτοδιατυπώθηκε είχε συγκεντρώσει (μάταια...) την προσπάθεια πολλών κορυφαίων μαθηματικών, ήξερε ότι αυτή η “λύση” ήταν επικηρυγμένη (με την καλή έννοια!) έναντι ενός βραβείου ισοδύναμου με τα Nόμπελ, και 1 εκατομμυρίου δολαρίων. Aπό την άνοιξη του 2003, όταν η δημοσίευση ολοκληρώθηκε, ομάδες διάσημων μαθηματικών εξοικειώμενων με την Pημάνια γεωμετρία έπεσαν με τα μούτρα πάνω στην απόδειξη του Perelman για να ερευνήσουν την επάρκειά της. Ως τον Mάιο και τον Iούνιο του 2006 (χρειάστηκαν 3 χρόνια όχι για να αποδείξουν την “υπόθεση” αλλά για να εξετάσουν αν η απόδειξη ήταν σωστή...) οι πάντες είχαν συμφωνήσει: ο Perelman είχε μαστορέψει μια συνεκτική και ιδιοφυή τομή στον τομέα αυτό των μαθηματικών, ανοίγοντας νέους δρόμους. Aπέμενε η βράβευση και η ανταμοιβή του...

Aμ δε! O πρόεδρος της παγκόσμιας μαθηματικής ένωσης τον επισκέφτηκε τον Iούνιο του 2006, για να τον πείσει να δεχτεί το βραβείο. Ύστερα από δέκα ώρες συζητήσεων επί δύο ημέρες, απέτυχε. O ίδιος ο Perelman συνόψισε λίγο αργότερα την συζήτηση εκείνη: “Mου πρότεινε τρεις εναλλακτικές: να δεχτώ το βραβείο και να παραστώ στην βράβευσή μου· να το δεχτώ αλλά να μην πάω και να μου στείλουν το μετάλλειο αργότερα· να μην την δεχτώ. Eξ αρχής του διευκρίνισα ότι έχω κάνει την τρίτη... το βραβείο μου είναι εντελώς αδιάφορο. O καθένας μπορεί να καταλάβει ότι αν η απόδειξή μου είναι σωστή, τότε δεν χρειάζεται άλλη αναγνώριση. Δεν με ενδιαφέρουν τα λεφτά ή η φήμη. Kι ούτε θέλω να παριστάνω το παράξενο ζώο σ’ έναν ζωολογικό κήπο. Δεν είμαι ήρωας των μαθηματικών. Δεν είμαι καν τόσο καλός· και δεν θέλω να ασχολείται ο κόσμος μαζί μου”.

Ένας ευφυής καλόγερος της επιστήμης λοιπόν ο Perelman; Ένας άνθρωπος “ταγμένος” στα μαθηματικά, υπεράνω υλικών απολαύσεων; Στην έσχατη των περιπτώσεων αυτό θα ήταν ό,τι θα μπορούσε να ανεχτεί η “παγκόσμια μαθηματική κοινότητα”, και μαζί της ολόκληρη η “επιστημονική κοινότητα”.... Όμως κανείς από δαύτους δεν πρόσεξε (ή πιο σωστά: οι πάντες έκαναν ό,τι δεν πρόσεξαν) την παρομοίωση του Perelman περί “ζωολογικού κήπου”. [...]

...η συνέχεια στο έντυπο τεύχος του Sarajevo.

Περιοδικό Sarajevo,Απρίλιος 2010,Τεύχος 39

Intimacy

Η ερωτική επιθυμία είναι μια εξέγερση: Οι άλλοι θέλουν να βρισκόμαστε όλοι, μαζί, στην ίδια κατάσταση. να ισορροπούμε στο όριο της δυστυχίας. Ο κόσμος έχει ανάγκη από σταθερότητα, η ερωτική επιθυμία είναι αποσταθεροποιητική. Εξάλλου αποτελεί πηγή ευτυχίας: Ω, εσύ της ευτυχίας μας έμβλημα μοιραίο...

Όποιος είναι ευτυχισμένος, όποιος έχει αισθήματα, πόθους, επιθυμίες, θεωρείται γραφικός: οι σοβαροί άνθρωποι έχουν ευθύνες, όχι επιθυμίες. Ωριμότης! Εργασία, παραγωγή, αναπαραγωγή! Τέρμα οι ενθουσιασμοί! Δεν είμαστε πια παιδιά!

Από το βιβλίο της Σώτης Τριανταφύλλου, Ο χρόνος πάλι.

Mr Tom Waits

Απλά υπέροχος.

Alice

It's dreamy weather we're on
You wave your crooked wand
Along an icy pond
With a frozen moon
A murder of silhouette crows I saw...
And the tears on my face
And the skates on the pond they spell Alice

I'll disappear in your name
But you must wait for me
Somewhere beneath the sea
There's the wreck of a ship
Your hair is like meadow grass
On the tide And the raindrops on my window
And the ice in my drink
Baby, all that I can think of Is Alice

Arithmetic Arithmetock I turn the hands back on the clock
How does the ocean rock the boat
How did the razor find my throat
The only strings that hold me here
Are tangled up around the pier

And so a secret kiss
Brings madness with the bliss
And I will think of this
When I'm dead in my grave
Set me adrift and I'm lost over there
But I must be insane
To go skating on your name
And by tracing it twice
I fell through the ice Of Alice
There's only Alice

Hoist That Rag

Well I learned the trade
From Piggy Knowles and
Sing Sing Tommy Shay Boys
god used me as hammer boys
To beat his weary drum today

Hoist that rag
Hoist that rag

The sun is up the world is flat
Damn good address for a rat
The smell of blood
The drone of flies
You know what to do if
The baby cries

Hoist that rag
Hoist that rag

Well we stick our fingers in
The ground, heave and
Turn the world around
Smoke is blacking out the sun
At night I pray and clean my gun
The cracked bell rings as
The ghost bird sings and the gods
Go begging here
So just open fire
As you hit the shore
All is fair in love
And war

Hoist that rag
Hoist that rag
Hoist that rag
Hoist that rag

Πρέπει να μάθεις να πέφτεις πριν μάθεις να πετάς

Σάββατο βράδυ στην άκρη της πόλης. Άλμπατρος. Υπόγειος ουρανός. Λίγο από το αίμα σου. Ο χρόνος πάλι.

Η αντεκδίκηση της «ζαρντινιέρας»

Η ζαρντινιέρα που «ενοχοποιήθηκε» αρχικά από την αστυνομία για τον τραυματισμό του κύπριου φοιτητή.

Ιός της Κυριακής

ΤΟ ΘΥΜΑ ΚΑΙ ΟΙ ΜΑΡΤΥΡΕΣ ΤΗΣ ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΗΣ ΒΙΑΣ ΣΤΟ ΕΔΩΛΙΟ

Η αντεκδίκηση της «ζαρντινιέρας»

Κάποιοι βάλθηκαν να μας πείσουν ότι η δικαιοσύνη είναι κυριολεκτικά "τυφλή". Πώς αλλιώς να εξηγηθεί ότι δεν είδε αυτό που είδαμε όλοι μας: τον άγριο ξυλοδαρμό του Κύπριου φοιτητή το βράδυ της 17 Νοέμβρη 2006 στη Θεσσαλονίκη. Και τώρα πρέπει να απολογηθεί ο ίδιος κι οι πανεπιστημιακοί που ήταν αυτόπτες μάρτυρες.

Αύριο το πρωί ο Αυγουστίνος Δημητρίου θα καθίσει στο εδώλιο του Τριμελούς Πλημμελειοδικείου Θεσσαλονίκης κατηγορούμενος για τη συμμετοχή του στα επεισόδια που έγιναν γύρω από το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο κατά τον εορτασμό της 33ης επετείου του Πολυτεχνείου στις 17 Νοεμβρίου 2006. Ο κ. Δημητρίου κατηγορείται για «στάση», «διατάραξη κοινής ειρήνης», «διακεκριμένες φθορές», «απόπειρα πρόκλησης επικίνδυνης σωματικής βλάβης» και «αντίσταση κατά της αρχής».

Ναι, δεν κάνετε λάθος. Πρόκειται για το ίδιο άτομο που είδαμε όλοι να ξυλοκοπείται βάναυσα από ομάδα αστυνομικών χωρίς στολή. Θυμίζουμε ότι η αρχική δικαιολογία της αστυνομίας ήταν ότι ο νέος σκόνταψε σε μια ζαρντινιέρα του ξενοδοχείου ABC και τραυματίστηκε. Ηρθαν όμως τα πλάνα από τα κανάλια για να αποκαλύψουν την αλήθεια. Για την υπόθεση αυτή που έχει μείνει στη μνήμη όλων μας από την τηλεοπτική της απεικόνιση ως μια από τις πιο ακραίες περιπτώσεις αστυνομικής βίας εναντίον άοπλου και μεμονωμένου πολίτη ο κ. Δημητρίου δικαιώθηκε μόλις πριν από δυο βδομάδες από το Διοικητικό Πρωτοδικείο Θεσσαλονίκης, το οποίο του επιδίκασε ποσό 300.000 ευρώ ως ηθική βλάβη.

Η δίωξη εναντίον του Κύπριου φοιτητή αποτελεί συνέχεια της απάνθρωπης ταλαιπωρίας του που εξελίχθηκε για τον ίδιο και τους δικούς του σε μια πραγματική Οδύσσεια και φαίνεται ότι δεν έχει τέλος. Τα πραγματικά περιστατικά του ποινικού μέρους της υπόθεσης έχουν εξεταστεί σε πρώτο βαθμό τον Δεκέμβριο του 2008, από το δικαστήριο που καταδίκασε οκτώ αστυνομικούς ως φυσικούς αυτουργούς ή συνεργούς του άγριου ξυλοδαρμού του Αυγουστίνου Δημητρίου. Και τώρα καλείται ο ίδιος ο παθών, ως κατηγορούμενος αυτή τη φορά, σε μια προσπάθεια συμψηφισμού των ευθυνών και σχετικοποίησης της αστυνομικής βαρβαρότητας.

Μάλιστα το κατηγορητήριο εναντίον του δεν περιορίζεται στην αποδοχή των αστυνομικών ισχυρισμών ότι ο νέος μετείχε ενεργά στα επεισόδια και «εκσφενδόνισε επανειλημμένως τεμάχια μαρμάρων και σκυροδέματος κατά των αστυνομικών, οι οποίοι εκτελούσαν νόμιμη διατεταγμένη υπηρεσία», γεγονός που «θα μπορούσε να προκαλέσει κίνδυνο για τη ζωή τους λόγω των επικίνδυνων μέσων που χρησιμοποίησε για να τους πλήξει με αυτά σε ευπαθή σημεία και ακάλυπτα σημεία του σώματος, πλην όμως η πράξη του δεν ολοκληρώθηκε όχι με δική του θέληση, αλλά επειδή οι αστυνομικοί απέφυγαν τα χτυπήματα».

Το κατηγορητήριο δίνει και τη δική του περιγραφή στην αμαρτωλή σκηνή της ζαρντινιέρας, υιοθετώντας απολύτως την εκδοχή των αστυνομικών και διαψεύδοντας όσα είδαμε όλοι από τις τηλεοπτικές ειδήσεις. «Εγινε αντιληπτός από αστυνομικούς της διεύθυνσης Ασφάλειας Θεσσαλονίκης», αναφέρει το κατηγορητήριο για τον Αυγουστίνου Δημητρίου «και, όταν αυτοί επιχείρησαν να τον συλλάβουν, τους απώθησε με τα χέρια του και τους χτύπησε με γρονθοκοπήματα και με τα πόδια του, προκειμένου να τους εξαναγκάσει να μην πραγματοποιήσουν τη σύλληψη».

Η δίωξη του μάρτυρα

Αλλά δεν είναι μόνο ο Αυγουστίνος Δημητρίου που καθίσει στο εδώλιο γι’ αυτή την υπόθεση. Μια βδομάδα αργότερα, τη Δευτέρα 19 Απριλίου δικάζεται στο Γ’ Τριμελές Πλημμελειοδικείο Θεσσαλονίκης ο καθηγητής του Πανεπιστημίου Αθηνών Δημήτριος Χασάπης, μετά από μήνυση που υπέβαλε εναντίον του ένας απ' τους πρωταγωνιστές της υπόθεσης, ο αρχιφύλακας Α.Α. Ο κ. Χασάπης την περίοδο εκείνη ήταν επίκουρος καθηγητής στο Παιδαγωγικό Τμήμα του Αριστοτέλειου και υπήρξε αυτόπτης μάρτυρας του δημόσιου βασανισμού του κρατουμένου φοιτητή. Οκτώ καθηγητές του Πανεπιστημίου –ανάμεσά τους και ο κ. Χασάπης- κατέθεσαν στις 20.11.2006 μηνυτήρια αναφορά στον εισαγγελέα πλημμελειοδικών Θεσσαλονίκης (βλ. την τρίτη σελίδα του «Ιού»), με την οποία ζητούσαν τη δικαστική διερεύνηση του επεισοδίου, δηλώνοντας ότι ήταν όλοι τους αυτόπτες μάρτυρες.

Και τώρα βρίσκεται και ο κ. Χασάπης κατηγορούμενος, ακριβώς επειδή είχε τη δημοκρατική ευαισθησία να ζητήσει την επέμβαση του αρμόδιου εισαγγελέα για όσα απαράδεκτα συνέβησαν μπροστά στα μάτια του. Σύμφωνα με το κλητήριο θέσπισμα, ο κ. Χασάπης κατηγορείται «ως υπαίτιος του ότι την 17.11.2006 ισχυρίστηκε σε βάρος του εγκαλούντα Α.Α., αρχιφύλακα, που υπηρετεί στην ΕΛ.ΑΣ. (Υποδιεύθυνση Ασφαλείας Θεσσαλονίκης) και ο οποίος τη συγκεκριμένη ημέρα βρισκόταν σε διατεταγμένη υπηρεσία τήρησης μέτρων τάξης για τις εκδηλώσεις της επετείου της 17ης Νοεμβρίου (Πολυτεχνείου) ενώπιον του αστυνόμου Ν.Π., των συναδέλφων του αστυνομικών (Π.Μπ., Ι.Λ.) και άλλων τρίτων προσώπων, που παρευρίσκονταν στο χώρο έμπροσθεν του ξενοδοχείου ABC τα ακόλουθα επί λέξει ψευδή και συκοφαντικά περιστατικά (απευθυνόμενος στον εγκαλούντα): ‘σε είδα προσωπικά να είσαι μέσα στα πανεπιστήμια, να σπας με το πόδι σου πέτρες και μάρμαρα και να τα πετάς σε τζαμαρίες μέσα στο χώρο των πανεπιστημίων και να τις σπας […] εσείς είσαστε οι κουκουλοφόροι που βάζετε φωτιές στα πανεπιστήμια, εσείς είσαστε οι υπαίτιοι των επεισοδίων’».

Δεν μας εκπλήσσει το γεγονός ότι υπέβαλε μήνυση στον καθηγητή Χασάπη ο αρχιφύλακας Α.Α. Ενα από τα υπερασπιστικά όπλα κάθε κατηγορούμενου είναι να ζητεί τη δίωξη του κατηγόρου του εγκαλώντας τον για «ψευδή καταμήνυση», ενώ δεν σπανίζουν και οι μηνύσεις εναντίον μαρτύρων. Αυτό που προξενεί έκπληξη στην προκειμένη περίπτωση είναι ότι οι δικαστικές αρχές της Θεσσαλονίκης οδηγούν αυτή την υπόθεση στο ακροατήριο, ενώ είχαν στη διάθεσή τους όλα τα στοιχεία που τεκμηριώνουν το αβάσιμο της κατηγορίας. Πρώτα απ’ όλα τις μαρτυρίες των ίδιων των καθηγητών που διαψεύδουν τον ισχυρισμό του ήδη καταδικασμένου σε πρώτο βαθμό αρχιφύλακα. Αλλά υπάρχει και το απτό στοιχείο της καταγγελίας των οκτώ πανεπιστημιακών, το οποίο, γραμμένο αμέσως μετά το αιματηρό επεισόδιο με τον Κύπριο φοιτητή, αναφέρεται με οξύτατους χαρακτηρισμούς στη δράση της αστυνομίας, χωρίς να περιλαμβάνει όσα ισχυρίζεται ο αρχιφύλακας.

Αλλά και σε μια δήλωσή του προς την «Ελευθεροτυπία» που δημοσιεύτηκε στη στήλη του «Ιού» λίγες μέρες αργότερα ο καθηγητής Χασάπης συνόψιζε τη δράση της αστυνομίας με σκληρά λόγια, αλλά χωρίς να αναφέρεται πουθενά σε όσα του καταλογίζει ο αρχιφύλακας: «Είδαμε εκείνο το βράδυ να δρουν στη Θεσσαλονίκη, παράλληλα και σε συνδυασμό, τρεις δυνάμεις της Αστυνομίας, πέρα από εκείνη την Αστυνομία, την οργάνωση και λειτουργία τής οποίας ορίζουν οι νόμοι. Είδαμε ένα ένστολο αστυνομικό σώμα που παρακολουθούσε τα γεγονότα, αποτελούμενο από αστυνομικούς που, κατά δήλωσή τους, δεν έβλεπαν, δεν άκουγαν και δεν είχαν όνομα. Είδαμε άνδρες με πολιτική περιβολή και μάσκες στα πρόσωπα, που δήλωναν αστυνομικοί, να πρωταγωνιστούν στον άγριο ξυλοδαρμό ενός νέου ανθρώπου, να προβαίνουν σε αναίτιες, εκτός χρόνου και χώρου, συλλήψεις νέων, και να επιβάλλουν ένα κλίμα τρομοκρατίας στους περί το πανεπιστήμιο χώρους σε βάρος φοιτητών και πανεπιστημιακών, που αποχωρούσαν από τις εκδηλώσεις που είχαν οργανωθεί μέσα στο πανεπιστήμιο. Είδαμε ένα σώμα κρούσης με πολιτική περιβολή και χωρίς κουκούλες, το οποίο δρούσε υπό την προστασία της ένστολης Αστυνομίας να πρωταγωνιστεί στην αναζωπύρωση και διόγκωση επεισοδίων μπροστά στην παλιά Φιλοσοφική Σχολή του ΑΠΘ, που ήδη είχε κατευνάσει ο πρύτανης του ΑΠΘ».

Δεν είπαν, λοιπόν οι καθηγητές όσα τους καταλογίζει με την μήνυσή του ο αρχιφύλακας. Απέδωσαν σε αστυνομικές δυνάμεις την άσκηση υπερβολική χρήση βίας και τη δράση μασκοφόρων ομάδων που διόγκωναν τα επεισόδια, αλλά δεν απέδιδαν βέβαια όλα τα επεισόδια σε μεμονωμένους αστυνομικούς. Και το σημαντικότερο: ζητούσαν να διερευνηθούν τα περιστατικά αυτά από τα συντεταγμένα όργανα της πολιτείας, δηλαδή τις εισαγγελικές αρχές.

Το ενδιαφέρον είναι ότι όλα αυτά τα επιβεβαιώνει με τον πιο επίσημο τρόπο ο ίδιος ο αρχιφύλακας Α.Α., δηλαδή ο μηνυτής, ο οποίος εξιστορώντας από τη δική του πλευρά τα γεγονότα της 17ης Νοεμβρίου 2006 αποκαλύπτει τον τρόπο δράσης της αστυνομίας κατά τη διάρκεια διαδηλώσεων και τις εντολές των ανωτέρων αξιωματικών προς τα όργανα που προβαίνουν σε συλλήψεις.

Η ζαρντινιέρα αποκαλύπτεται

Ο αρχιφύλακας Α.Α., στο απολογητικό υπόμνημα που κατέθεσε στις 16.2.2007, περιγράφει με πολύ αναλυτικό τρόπο τον τρόπο δράσης της ομάδας συλλήψεων το βράδυ της επετείου του Πολυτεχνείου. Και η περιγραφή αυτή είναι εξαιρετικά αποκαλυπτική: «Ως εκτελούντες, εμείς και πολλοί άλλοι συνάδελφοί μου, καθήκοντα ασφαλείας στη συγκεκριμένη εκδήλωση και στο συγκεκριμένο χώρο και προκειμένου να μπορούμε να φέρουμε σε πέρας, με τον προσφιλέστερο τρόπο τις διαταγές των ανωτέρων μας, φορούσαμε πολιτική περιβολή και ήμασταν ενδεδυμένοι με τέτοιον τρόπο, ώστε να προσομοιάζουμε κατά το δυνατόν με αυτούς που θα διατασσόμασταν να συλλάβουμε και βεβαίως να μην τραβάμε την προσοχή».

Ο αναγνώστης θα προσέξει ότι σύμφωνα με την απολογία του αρχιφύλακα οι αστυνομικοί μεταμφιέζονται σε διαδηλωτές και μάλιστα σε «ταραξίες», δηλαδή! Υπάρχει και συνέχεια: «Εκ προοιμίου επίσης, θέλω να τονίσω ότι ύστερα από ρητές διαταγές του επικεφαλής όλων των μέτρων ασφαλείας, δηλαδή του αστυνομικού διευθυντή κ. Ν. Παππά, εμείς και όλοι όσοι συνάδελφοι ήμασταν σε αντίστοιχες ομάδες σύλληψης και για λόγους ευνόητους, έχοντες μάλιστα σχέση και με τα όσα είχαν αναπτυχθεί τις ημέρες εκείνες (απόψεις, νομικό και συνταγματικό πλαίσιο του πανεπιστημιακού ασύλου, κ.λπ), μας είχε απαγορευθεί ρητά να οπλοφορούμε, μας είχε απαγορευθεί ρητά να φέρουμε επάνω μας οποιοδήποτε αποδεικτικό της ιδιότητάς μας έγγραφο (ταυτότητα, κ.λπ) και τέλος μας είχε απαγορευθεί ρητά να φέρουμε μαζί μας οτιδήποτε άλλο θα μπορούσε να αποδείξει με έμμεσο τρόπο την ιδιότητά μας ως αστυνομικών, π.χ. χειροπέδες, γκλομπ, ούτως ώστε να μπορούμε πιο εύκολα να συμμειγνυόμαστε με τις διάφορες ομάδες των ταραξιών χωρίς να αποδεικνύεται η ιδιότητά μας και έτσι να διατρέχουμε λιγότερο προσωπικό κίνδυνο σε περίπτωση που αποκοπτόμασταν από την ομάδα μας και πέφταμε για κάποιο λόγο στα χέρια των διαφόρων ταραξιών, κουκουλοφόρων, κ.λπ».

Η σκοπιμότητα αυτών των αναφορών στο απολογητικό υπόμνημα είναι προφανής. Ο αρχιφύλακας θέλει να αποδώσει στην απουσία των συνήθων αστυνομικών βοηθημάτων (χειροπέδες, γκλομπ) την καταφυγή στην ακραία βία για τη σύλληψη του νέου φοιτητή. Αλλά άθελά του η περιγραφή αυτή αποκαλύπτει την ανάμειξη των αστυνομικών στις ομάδες διαδηλωτών (ή «ταραξιών» κατ’ αυτόν), χωρίς να προδίδεται η ταυτότητά τους. Όμως αυτή η «σύμμειξη», όπως την αποκαλεί, αστυνομικών και ταραξιών ισοδυναμεί με παράλληλη δράση. Γιατί βέβαια δεν αρκεί η παρόμοια ενδυμασία για να επιτευχθεί η «σύμμειξη». Ο Α.Α. υποστηρίζει δηλαδή μόνος του στο απολογητικό του υπόμνημα ούτε λίγο ούτε πολύ όσα υποτίθεται ότι του καταλογίζουν οι πανεπιστημιακοί!

Αν, μάλιστα συνδυαστεί αυτή η ομολογία της διατεταγμένης «σύμμειξης» με την αναλυτική περιγραφή των κανόνων σύλληψης, τότε βρισκόμαστε μπροστά σε μια νέα αποκάλυψη. Επικαλούμενος το εγχειρίδιο το οποίο διδάσκονται στην υπηρεσία τους οι αστυνομικοί, ο αρχιφύλακας εξηγεί ότι «η αναλογία αριθμού αστυνομικών προς αριθμό κρατουμένων πρέπει να είναι υπέρ των αστυνομικών» ενώ η «λεγομένη συνήθης σύλληψη ή σύλληψη ρουτίνας είναι μύθευμα. Τέτοια συνήθης σύλληψη απλούστατα δεν υπάρχει». Οσο για τη χρήση βίας, το ίδιο εγχειρίδιο καταφεύγει στην υποκειμενική εκτίμηση της αναγκαιότητας και του βαθμού της: «Ο αστυνομικός υπάλληλος μπορεί να χρησιμοποιήσει όση βία απαιτείται για την πραγματοποίηση της σύλληψης». Στο σημείο αυτό ο αρχιφύλακας παύει να παραθέτει αποσπάσματα του εγχειριδίου και επικαλείται την «προφορική παράδοση» της υπηρεσίας του: «Μπορώ να προσθέσω για το θέμα της σύλληψης υπόπτου και τα όσα μου μεταβίβασαν με την πείρα τους οι κατά καιρούς εκπαιδευτές μας ακόμη κάτι, το οποίο συνοψίζεται στο εξής. Όταν ένα άτομο δεν θέλει ή αρνείται να συλληθεί και για αυτό το λόγο προσπαθεί να ξεφύγει, μπορεί να ακινητοποιηθεί και να συλληφθεί μόνο με τη χρήση βίας και με κανέναν άλλο τρόπο».

Και αυτή η αναφορά στον τρόπο συλλήψεων που ακολουθούν οι αστυνομικές δυνάμεις στις διαδηλώσεις έχει σαφή σκοπιμότητα από την πλευρά του απολογούμενου αστυνομικού. Στόχος του είναι να δικαιολογηθεί τόσο η χρήση βίας όσο και το γεγονός ότι στα βίντεο που προβλήθηκαν από πολλούς τηλεοπτικούς σταθμούς εμφανίζεται ολόκληρη ομάδα αστυνομικών να ασχολείται με τη σύλληψη ενός μεμονωμένου ατόμου. Αλλά η ουσία της αποκάλυψης είναι άλλη. Αν συνδυάσει κανείς την εντολή της «σύμμειξης» αστυνομικών με διαδηλωτές και τη θεωρία της αριθμητικής υπεροχής καταλήγει αβίαστα στο συμπέρασμα ότι πριν από τις συλλήψεις στις «μεικτές» αυτές ομάδες αστυνομικών-διαδηλωτών υπερτερούν αριθμητικά οι πρώτοι! Τι έχει να μας πει άραγε αυτή η διαπίστωση για το ρόλο της αστυνομίας στην όξυνση των επεισοδίων;

Από τις αρχές του χρόνου, με απόφαση του υπουργού Προστασίας του Πολίτη έχει επιβληθεί σε όλα τα όργανα της τάξης να φέρουν τα ατομικά τους διακριτικά κατά τη διενέργεια των υπηρεσιακών τους καθηκόντων. Με τον τρόπο αυτό η πολιτεία αναγνωρίζει ότι η συγκάλυψη της ταυτότητας κάθε οργάνου είναι πηγή αυθαιρεσίας. Μόνο που η διαταγή αφορά μόνο τους ένστολους αστυνομικούς. Οι δυνάμεις που έχουν την εντολή να «συμμειγνύονται» με τους διαδηλωτές ή τους ύποπτους ταραξίες παραμένουν στη γκρίζα ζώνη της ανωνυμίας και κατά συνέπεια της αυθαιρεσίας.

Πιστός στις υπηρεσιακές εντολές

Στο απολογητικό του υπόμνημα ο αρχιφύλακας επιχειρεί να διασκεδάσει τις εντυπώσεις από την καταφανή αγριότητα της κακοποίησης που υπέστη ο Αυγουστίνος Δημητρίου. Αλλά το επιχείρημά του είναι ανάλογο με τη θεωρία της ζαρντινιέρας: «Βεβαίως ο Αυγουστίνος Δημητρίου φάνηκε ότι ξυλοκοπήθηκε αγρίως. Βεβαίως τον πήραν τα αίματα. Αυτό άλλωστε είναι αναμφισβήτητο από το υλικό αυτής της υποθέσεως. Μήπως όμως θυμάται κανένας από εμάς την ποσότητα αίματος που εξήρχετο από τη μύτη μας όταν για κάποιο λόγο στην παιδική μας ηλικία αιμορραγούσε αυτή; Είναι αποδεδειγμένο επίσης ότι έσπασε η μύτη του Δημητρίου κατά τη στιγμή που αυτός έχασε την ισορροπία του και συμπαρέσυρε με την πτώση του και τους δύο συναδέλφους που προσπαθούσαν να τον ακινητοποιήσουν».

Το συμπέρασμά του είναι ότι ενέργησε σύμφωνα με το εγχειρίδιο και τους κανόνες της αστυνομίας, χρησιμοποιώντας την «όλως απαραίτητη βία προκειμένου να πραγματοποιηθεί η σύλληψη αυτού». Ελα όμως που υπάρχουν τα αδιάσειστα ντοκουμέντα από τις τηλεοπτικές κάμερες που απαθανάτισαν τη σκηνή; Ο αρχιφύλακας υποχρεώνεται να το παραδεχτεί: «Βεβαίως βλέποντας τα βίντεο των διαφόρων τηλεοπτικών σταθμών αναδύεται μια υπέρμετρη αγριότητα από την όλη αυτή φάση στην προσπάθειά μας να ακινητοποιήσουμε τον Αυγ. Δημητρίου, αλλά εάν παρακολουθήσει κανείς καρέ-καρέ τη ροή των γεγονότων, θα διαπιστώσει ότι τα πράγματα δεν είναι έτσι, όπως παρουσιάζονται».

Ολη η απολογία του αρχιφύλακα Α.Α. διαπνέεται από τη βεβαιότητα ότι έδρασε όπως έπρεπε, σύμφωνα με τις εντολές που είχε. Δεν διστάζει μάλιστα να επιτεθεί και στην ιατροδικαστή που δεν τον δικαιώνει με την έκθεσή της: «Η ιατροδικαστική έκθεση [αναφέρεται στον τραυματισμό] με απαράδεκτο, αντιδεοντολογικό και αντιεπαγγελματικό τρόπο και πέραν του επαγγελματικού και υπηρεσιακού της καθήκοντος». Αλλά ο Α.Α. προχωρά και σε καθαρά πολιτικές εκτιμήσεις, με τις οποίες δίνει και μια άλλη διάσταση στην υπόθεση: «Δικαιούμαι να πιστεύω ότι κάποια μερίδα της κυπριακής νεολαίας αφήνει το νησί της Κύπρου όχι για να προοδεύσει και να μεγαλουργήσει στο εξωτερικό, όπως κάνει η πλειοψηφία των συμπολιτών τους, αλλά μόνο για να προκαλέσει ζημιά, αναστάτωση και καταστροφή στη χώρα που τους φιλοξενεί».

Για να ενισχύσει τη θέση του ο αρχιφύλακας αφήνει κατά μέρος τις μετριοφροσύνες: «Από την πρώτη ημέρα κατάταξής μου ξεχώρισα για το χαρακτήρα, την ψυχραιμία και τις ικανότητές μου και για το λόγο αυτόν οι ανώτεροί μου με τοποθέτησαν στην ειδική κατασταλτική αντιτρομοκρατική μονάδα (ΕΚΑΜ) […] βραβεύτηκα και τιμήθηκα με πλήθος επαίνων».

Βέβαια παραλείπει ο αρχιφύλακας να αναφέρει ότι ο ίδιος και η ομάδα του έχουν πρωταγωνιστήσει και σε άλλες περιπτώσεις αστυνομικής αυθαιρεσίας και υπερβολικής βίας στη Θεσσαλονίκη. Δύο μάλιστα απ’ αυτές έχουν καταλήξει μετά από εγκλήσεις του ΕΠΣΕ στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο, με αποτέλεσμα να καταδικαστεί η Ελλάδα.

Στην αυριανή δίκη του Αυγουστίνου Δημητρίου όπως και στη δίκη της άλλης Δευτέρας με κατηγορούμενο τον καθηγητή Χασάπη θα τεθεί λοιπόν το ζήτημα αν το σύστημά μας αντέχει τον δημοκρατικό έλεγχο στις δυνάμεις καταστολής ή τους έχει αναθέσει να δρουν εν λευκώ και πέραν του Συντάγματος. Γιατί αν αποδειχτεί ότι ούτε ο άγρια κακοποιημένος νέος ούτε οι αυτόπτες πανεπιστημιακοί δάσκαλοι δεν έχουν το δικαίωμα να διεκδικήσουν τον έλεγχο του ακραίου αυτού περιστατικού αστυνομικής βίας, ποιός θα τολμήσει από δω και πέρα να αντιταχθεί με νόμιμα μέσα στην αστυνομική αυθαιρεσία, όταν γνωρίζει ότι την επομένη θα βρεθεί τυλιγμένος σε μια κόλλα χαρτί, και θα μεταβληθεί από θύμα και μάρτυρας σε κατηγορούμενο;

«Μια δίκη με πολιτικό χαρακτήρα»

Καλούμαι να δικαστώ για συκοφαντική δυσφήμηση ενός αστυνομικού-πρωταγωνιστή της γνωστής «υπόθεσης ζαρντινιέρας», ήδη καταδικασμένου για την υπόθεση αυτή, ο οποίος, πρωταγωνιστώντας σε παρόμοιες υποθέσεις κακοποίησης πολιτών, έχει προκαλέσει δύο καταδίκες της Ελλάδος από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων.

Με τη δίκη αυτή μετατρέπομαι από βασικός μάρτυρας της αστυνομικής βίας σε κατηγορούμενο των πρωταγωνιστών της με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Πρόκειται, επομένως, για μια δίκη με έντονο πολιτικό χαρακτήρα, αφού η απόφαση του δικαστηρίου θα σηματοδοτήσει τη στάση των αστυνομικών και δικαστικών αρχών απέναντι στους πολίτες οι οποίοι καταγγέλλουν την αστυνομική αυθαιρεσία, διεκδικούν την τήρηση της νομιμότητας και επιδιώκουν την απόδοση δικαιοσύνης.

Δημήτρης Χασάπης

Αναπληρωτής καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Αθηνών

Η μαρτυρία των καθηγητών

Στις 20.11.2006, τρεις δηλαδή μέρες μετά το επεισόδιο της «ζαρντινιέρας», κατατέθηκε από οκτώ καθηγητές του Αριστοτέλειου Πανεπιστήμιου Θεσσολονίκης στον αρμόδιο Αντιεισαγγελέα Πρωτοδικών Θεσσαλονίκης κ. Χρήστο Καραγιάννη η ακόλουθη μηνυτήρια αναφορά προς τον Εισαγγελέα Πλημμελειοδικών Θεσσαλονίκης:

Την Παρασκευή 17 Νοεμβρίου 2006 το βράδυ, μεταξύ 22.15 και 22.30 και καθώς επιστρέφαμε από τις εορταστικές εκδηλώσεις που έλαβαν χώρα στην Αίθουσα Τελετών του ΑΠΘ και στον χώρο της Πολυτεχνικής Σχολής με αφορμή την επέτειο της 17ης Νοεμβρίου, γίναμε μάρτυρες άγριου ξυλοδαρμού ενός νεαρού. Το περιστατικό συνέβη επί της οδού Αγγελάκη, λίγα μέτρα μετά το Ξενοδοχείο ABC.

Ο νεαρός αιμόφυρτος και με χειροπέδες, κακοποιούνταν βάναυσα από άτομα με πολιτικά ρούχα και μάσκες στο πρόσωπο, οι οποίοι μας δήλωσαν ότι ήταν αστυνομικοί. Ο άγριος ξυλοδαρμός συνέβη παρουσία ένστολων αστυνομικών και ενός τουλάχιστον αξιωματικού τους.

Το βίαιο περιστατικό επιβεβαιώνουν οι εικόνες που μεταδόθηκαν σε τηλεοπτικές εκπομπές του Alpha (Δελτίο Ειδήσεων των 8 μ.μ. της 18/11/06), του Mega (Εκπομπή Mega-Σαββατοκύριακο, ώρα 8 π.μ. της 19/11/06), του ΣΤΑΡ (Δελτίο Ειδήσεων των 1 μ.μ. της 19.11.06) και άλλων τηλεοπτικών καναλιών.

Δηλώσαμε στους αστυνομικούς τις ιδιότητές μας και διαμαρτυρηθήκαμε για το δημόσιο βασανισμό ενός κρατουμένου και μάλιστα υπό την επιτήρηση αξιωματικών της αστυνομίας, ζητώντας να τηρηθεί η νομιμότητα και να κληθεί ασθενοφόρο, καθώς ήταν φανερό ότι ο νεαρός αιμορραγούσε και καλούσε τους περαστικούς σε βοήθεια.

Οι μασκοφόροι δράστες απάντησαν στη διαμαρτυρία μας με προπηλακισμούς, χυδαίο υβρεολόγιο και απειλητικό τρόπο, εκτοξεύοντας σεξιστικά υπονοούμενα εναντίον μας, καθώς και απαξιωτικούς χαρακτηρισμούς για το επάγγελμά μας. Οι ένστολοι αστυνομικοί από την άλλη πλευρά προσπάθησαν να μας απωθήσουν και να μας απομακρύνουν, δηλώνοντας ότι δήθεν δεν συμβαίνει τίποτε κι ότι το επεισόδιο δεν μας αφορά. Ολοι οι παρευρισκόμενοι ένστολοι αστυνομικοί και οι αξιωματικοί, αρνήθηκαν να μας ανακοινώσουν το όνομά τους και δεν έφεραν κανένα στοιχείο από το οποίο θα μπορούσε να διαπιστωθεί η ταυτότητά τους.

Στη συνέχεια οι μασκοφόροι επιβίβασαν τον τραυματία σε αυτοκίνητο με πινακίδες ΚΙΕ 4265 και απομακρύνθηκαν από το χώρο του επεισοδίου.

Ζητήσαμε από παρευρισκόμενο ανώτερο αξιωματικό της αστυνομίας (επί των επωμίδων του ένα χρυσό αστέρι) να ενημερωθεί για το γεγονός ο Εισαγγελέας και η απάντησή του ήταν «δεν ξέρω τίποτα», ενώ ταυτόχρονα εισήλθε στο ισόγειο του ξενοδοχείου ABC.

Επιδιώξαμε επικοινωνία με τις εισαγγελικές αρχές, αρχικά τηλεφωνικά (τηλέφωνα 2310 507129, 2310 520138, 2310 520092, 2310 520 235) και, στη συνέχεια, μεταβαίνοντας στο Δικαστικό Μέγαρο Θεσσαλονίκης χωρίς όμως αποτέλεσμα. Τα τηλέφωνα δεν απαντούσαν και στο Δικαστικό Μέγαρο υπήρχαν μόνο οι φρουροί αστυνομικοί.

Την Κυριακή το πρωί ορισμένοι από εμάς επισκεφτήκαμε και αναγνωρίσαμε τον τραυματία νεαρό στο νοσοκομείο Γ. Γεννηματάς όπου νοσηλεύεται. Ο νεαρός είναι Κύπριος, λέγεται Αυγουστίνος Δημητρίου και κατά δήλωσή του έχει έρθει στην Ελλάδα για σπουδές εδώ και 10 ημέρες.

Παρακαλούμε για τις δικές σας ενέργειες, ώστε να αποδοθούν οι ποινικές ευθύνες στους δράστες των παραπάνω πράξεων.

Με τιμή

Γιάννης Μυλόπουλος, Καθηγητής Α.Π.Θ.
Δημήτρης Χασάπης, Επίκουρος Καθηγητής Α.Π.Θ.
Ελευθερία Καρνάβου, Καθηγήτρια Α.Π.Θ.
Γιάννης Κρεστενίτης, Καθηγητής Α.Π.Θ.
Γλυκερία Καλφακάκου, Καθηγήτρια Α.Π.Θ.
Ελένη Χοντολίδου, Επίκουρη Καθηγήτρια Α.Π.Θ.
Γιώργος Διβάρης, Επίκουρος Καθηγητής Α.Π.Θ.
Δούκα Ευανθία, Επίκουρης Καθηγήτριας Α.Π.Θ.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ

Ιός
«Η κλοτσιά από τη Θεσσαλονίκη»
(Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία, 10.12.2006)
Η δράση της ΟΠΚΕ στη Θεσσαλονίκη και η απρόκλητη βία.

Ιός
«Η κρυφή ‘Αρετή’ της ΕΛ.ΑΣ.»
(Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία, 9.4.2006)
Αφιέρωμα στα κρούσματα αστυνομικής βίας και την επιχείρηση συγκάλυψης που συνήθως ακολουθεί. Καταγράφεται το ιστορικό δεκάδων περιπτώσεων, με βάση την έκθεση πέντε ανθρωπιστικών μη κυβερνητικών οργανώσεων.

ΕΠΙΣΚΕΦΤΕΙΤΕ

Ελληνικό Παρατηρητήριο των Συμφωνιών του Ελσίνκι (ΕΠΣΕ)
http://cm.greekhelsinki.gr/
Σε δύο από τις προσφυγές του ΕΠΣΕ στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου για περιπτώσεις αστυνομικής βίας αναφέρεται ο αρχιφύλακας Α.Α. Και για τις δύο προσφυγές έχει καταδικαστεί η Ελλάδα:
1. Προσφυγή Ζελίλωφ (προσφυγή 17060/03, απόφαση 24/5/07, θύμα Ελληνοπόντιος). Δύο παραβιάσεις των άρθρων: 3 (κακομεταχείριση από ΕΛΑΣ) και 3 (απουσία αποτελεσματικής έρευνας). Απόφαση στα ελληνικά http://www.nsk.gr/edad/ee413.pdf.
2. Προσφυγή Γκαλότσκιν (προσφυγή 2945/07, απόφαση 14/1/10, θύμα Ελληνοπόντιος). Τρεις παραβιάσεις των άρθρων: 3 (κακομεταχείριση από ΕΛΑΣ), 3 (απουσία αποτελεσματικής έρευνας), 6.1 (υπερβολική καθυστέρηση διαδικασίας). Απόφαση στα αγγλικά: http://cmiskp.echr.coe.int/tkp197/view.asp?action=html&documentId=861025&portal=hbkm&source=externalbydocnumber&table=F69A27FD8FB86142BF01C1166DEA398649

http://www.rwf.gr
Ο ιστότοπος του Ρεπορτάζ Χωρίς Σύνορα περιλαμβάνει το απομαγνητοφωνημένο κείμενο της εκπομπής «Ορισμένα μεμονωμένα περιστατικά», με συνέντευξη ενός από τα θύματα της αστυνομικής βίας στη Θεσσαλονίκη, το οποίο δικαιώθηκε από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο και κατονομάζει τον αρχιφύλακα Α.Α. ως δράστη του άγριου ξυλοδαρμού του.

http://jungle-report.blogspot.com
Το αντιφασιστικό ιστολόγιο που δημοσίευσε πρώτο το απολογητικό υπόμνημα του αρχιφύλακα Α.Α.

Ελευθεροτυπία, 11/4/2010