Ο Χοσέ και ο Χαμπίμπ πάνε για μπάνιο

Το προηγούμενο Σάββατο τρία μέλη θεραπευτικής κοινότητας του ΚΕΘΕΑ που βρίσκονται στην τελική φάση πριν από την ολοκλήρωση του προγράμματος απεξάρτησης αποφάσισαν να πάνε για μπάνιο σε μια παραλία της Αττικής.

Ο Χοσέ, μετανάστης από το Ιράν, ο Χαμπίμπ πρόσφυγας (εν αναμονή πάντα) από το Αφγανιστάν και η Αντιγόνη πήραν το λεωφορείο και κατέβηκαν στη στάση της οδού Ακαδημίας για να πάρουν την επόμενη συγκοινωνία προς παραλία. Μερικά λεπτά αργότερα τους πλησίασε ένας ηλικιωμένος και τους φώναξε ότι τον έκλεψαν. Ο Χαμπίμπ, πολύ ευγενικά, του απάντησε ότι κάνει λάθος και κάποιος άλλος θα τον έκλεψε. Ο Χοσέ που περπατούσε λίγο πίσω πλησίασε να ρωτήσει τι έγινε και αμέσως ο ηλικιωμένος έβαλε τα χέρια του στις τσέπες του Χοσέ.

Οι τρεις νέοι διαμαρτυρηθήκαν και του είπαν ότι δεν έχει δικαίωμα να ψάχνει τις τσέπες ενός περαστικού. Ο Χοσέ τραβήχτηκε πίσω αλλά στο μεταξύ άρχιζε να μαζεύεται κόσμος. Ο ηλικιωμένος ήταν πολύ θυμωμένος διότι κάποιος του είχε κλέψει 800 ευρώ από τις τσέπες. Τα παιδιά προσπάθησαν να τον ηρεμήσουν και τον ρώτησαν αν είχε δει ποιος τον έκλεψε. «Ενας μαύρος κι ένας χοντρός ήταν» απάντησε ο ηλικιωμένος.

Ο Χοσέ και ο Χαμπίμπ είναι δύο ανοιχτόχρωμα πολύ αδύνατα παιδιά και απόρησαν πώς και γιατί τους θεώρησε ύποπτους. «Μπορεί να είσαστε συνεργάτες» απάντησε ο ηλικιωμένος. Το «πηγαδάκι» άρχισε να μεγαλώνει και όλοι έλεγαν το μακρύ τους και το κοντό τους. Τρέχοντας ήρθε μια κοπέλα κρατώντας ένα χαρτί και πέντε ευρώ στο χέρι που τα πέταξαν αυτοί που είχαν κλέψει τον ηλικιωμένο και του τα έδωσε, λέγοντάς του ότι είχε δει τους κλέφτες και δεν ήταν αυτοί οι νέοι. Πράγματι εκείνος παραδέχτηκε ότι το χαρτί ήταν δικό του όπως και το χαρτονόμισμα.

«Παππού δεν είναι έτσι, αν θέλεις να φωνάξουμε και την Αστυνομία» του λέει ο Χαμπίμπ. Ενας νεαρός που ήταν εκεί προθυμοποιήθηκε και κάλεσε την Αστυνομία με το κινητό του. Μετά από 20 λεπτά ήρθαν οι αστυνομικοί και ρώτησαν τον ηλικιωμένο τι είχε συμβεί. Εκείνος υπέδειξε τους δυο νέους ως συνεργούς των κλεφτών.

Στο μεταξύ τα παιδιά όπως ήταν φυσικό είχαν θυμώσει και ακούγοντας κάποιους να λένε ότι οι μετανάστες βρομίζουν την πόλη, τους απάντησαν ότι αυτό είναι ρατσισμός κι ότι οι μετανάστες δεν είναι κλέφτες. Οι αστυνομικοί αφού έκαναν μερικές ερωτήσεις οδήγησαν τα τρία παιδιά και τον ηλικιωμένο στο Α.Τ. Εξαρχείων. Μόλις τους αντίκρισε ο επικεφαλής διέταξε να οδηγηθούν κάτω για σωματική έρευνα χωρίς να τους υποβάλει ούτε μία ερώτηση, αν και τα ίδια τα παιδιά είχαν καλέσει την Αστυνομία για να μπορέσουν να ξεκαθαρίσουν τα πράγματα. Λάθος μεγάλο, όπως αποδείχτηκε! Ο αστυνομικός τους πήγε κάτω, τους έψαξε, βρήκε χυμούς, ρακέτες και πετσέτες μπάνιου και αφού πήρε τα χαρτιά των δύο αγοριών είπε στην Αντιγόνη να φύγει και τους οδήγησε στο κρατητήριο. Σε μια ώρα τούς ανέβασαν επάνω και τους ζήτησαν να υπογράψουν ένα χαρτί που αφορούσε τη διασταύρωση των στοιχείων τους με το «Αλλοδαπών». Τα παιδιά υπέγραψαν χωρίς να το διαβάσουν ενώ ο αστυνομικός τους διαβεβαίωσε ότι σε μια ώρα όλα θα είχαν τελειώσει. Διαμαρτυρήθηκαν ξανά για το ότι δεν τους πήραν κατάθεση αλλά ο αστυνομικός τους καθησύχασε. Εν τω μεταξύ ειδοποιήθηκε το ΚΕΘΕΑ και ειδικά το Εν Δράσει, του οποίου ο Χαμπίμπ και ο Χοσέ είναι μέλη, και η ψυχολόγος κ. Βίκυ Μώρου έσπευσε στο αστυνομικό τμήμα. Τότε τους ανακοίνωσαν ότι την επομένη στις 12 το μεσημέρι θα γινόταν η παραπομπή τους στον εισαγγελέα και μέχρι τότε θα ήταν υπό κράτηση χωρίς καν να έχουν δώσει μια τυπική έστω κατάθεση. Τους οδήγησαν στις 9 το πρωί και όχι στις 12 στον εισαγγελέα με αποτέλεσμα να μην έχει φτάσει εκεί η δικηγόρος τους. Οι αστυνομικοί δεν τους επέτρεψαν να κάνουν κανένα τηλεφώνημα ούτε καν στη δικηγόρο τους, για να έρθει πιο γρήγορα.

Τελικά πήγαν εκεί, δεν πέρασαν στον εισαγγελέα και οδηγήθηκαν ξανά στο κρατητήριο. Τη Δευτέρα τους πήγαν στο δικαστήριο και όταν η δικηγόρος πήγε να μιλήσει δεν την άφησαν και απλά η έδρα ρώτησε τα παιδιά αν ήθελαν αναβολή. Τα παιδιά ζήτησαν μεγαλύτερη αναβολή γιατί βρίσκονται ακόμα στο θεραπευτικό τους πρόγραμμα και η δίκη τους ορίστηκε για μεθαύριο, Δευτέρα.

Ο Χαμπίμπ μας είπε ότι σοκαρίστηκε όταν διάβασε την κατάθεση του ηλικιωμένου που λέει ότι αυτοί ήταν οι κλέφτες και ότι αυτός που πήρε τα λεφτά, ήταν συνεργός τους και έφυγε. Ο Χοσέ συμπλήρωσε: «Μας είπαν ότι σε μια ώρα θα τελειώναμε και μείναμε μέσα για δυο μέρες. Αλλά δεν στεναχωριέμαι γι’ αυτό, στεναχωριέμαι γιατί ούτε ένα λεπτό δεν με ρωτήσανε τι συμβαίνει. Αυτό με πονάει». Χαμπίμπ: «Αισθάνομαι αδικία, πολλή αδικία. Οι μετανάστες δεν είναι σκουπίδια. Εντάξει, εγώ έχω βοήθεια, αλλά είναι παιδιά 4 και 5 μήνες στα κρατητήρια χωρίς να ξέρουν ούτε το γιατί ούτε το τι θα γίνει. Αυτό που κατάλαβα πάλι είναι ότι ένας μετανάστης δεν έχει δικαιώματα στην Ελλάδα».

Οπως μας δήλωσε μία από τους επικεφαλής του προγράμματος, η Ηώ Αναστασάκη, ύστερα από συνεχείς παρεμβάσεις επέτρεψαν στη θεραπεύτρια Βίκυ Μώρου να δοθούν τα φάρμακα που είναι απαραίτητα στο ένα από τα παιδιά που αντιμετωπίζει σοβαρό πρόβλημα υγείας και επίσης επετράπη στα μέλη της ομάδας τους να τους επισκεφτούν στο κρατητήριο. Θυμίζουμε εδώ ότι τα δυο παιδιά έχουν ακόμα ανάγκη υποστήριξης, διότι δεν έχουν ολοκληρώσει την αποθεραπεία τους.

Από τη δικηγόρο τους Βούλα Γιαννακοπούλου ενημερωθήκαμε πως ο ηλικιωμένος κατέθεσε ότι είδε συγκεκριμένα τον Χοσέ να τον κλέβει και ότι μετά αυτός έδωσε τα λεφτά σε άλλο άγνωστο δράστη. Ο ηλικιωμένος ξέχασε και τον χοντρό και τον μαύρο κι όσο για τον Χοσέ και τον Χαμπίμπ, από συνεργούς στην αρχή, τους μήνυσε σαν δράστες. Μια και στα παιδιά δεν βρέθηκαν φυσικά τα 800 κλεμμένα ευρώ, εύκολα συμπέρανε ο ηλικιωμένος ότι τα έδωσαν σε τρίτο πρόσωπο.

Η τρίτη της παρέας, Ελληνίδα και φίλη των παιδιών, δεν υπήρξε ποτέ. Οσο για την Αστυνομία που δεν πήρε κατάθεση από τα ίδια τα παιδιά παρά μόνο από τον ηλικιωμένο, είχε έτοιμη και τη δικαιολογία στο χαρτί: ότι δεν υπήρχε διερμηνέας. Κι όμως ξέρουν ελληνικά και οι δύο, κι όμως πάνε σε σχολές και παρακολουθούν το πρόγραμμα και οι δύο, κι όμως αυτοί ήταν που ζήτησαν να κληθεί η Αστυνομία για να λυθεί η «παρεξήγηση».

Τον Χοσέ και τον Χαμπίμπ τους είχαμε γνωρίσει πέρσι στις τακτικές συναντήσεις του Εν Δράσει με ένα μέλος του «Ιού» και μάλιστα είχαν γράψει κι αυτοί ένα κομμάτι στο αφιέρωμα της «Ε» που γράφτηκε αποκλειστικά από τα μέλη της ομάδας με τίτλο «Η δική μας Αθήνα» (28/6/2009). Αναδημοσιεύουμε λοιπόν τα δικά τους κείμενα-σχόλια σε φωτογραφίες της Αθήνας, μήπως και ο δικός τους πολιτισμός και προβληματισμός αγγίξει τις συνειδήσεις του Ελληνα πολίτη. Για τον Ελληναρά, φυσικά, δεν θα μπορέσουμε! *

Μια πόλη κονσέρβα
Αυτοκίνητα στριμωγμένα
μέσα στα στενάκια των
δρόμων, μηχανάκια στοιβαγμένα
πάνω σε πεζοδρόμια χωρίς
να υπάρχει χώρος να περάσει κάποιος απέναντι.
Παντού κόρνες, φωνές, λίγο αέρα βρε παιδιά.
Λίγο αέρα να μπορούμε
να ζούμε ανθρώπινα
με ποιότητα και ηρεμία.
Τι να κάνω θεέ μου
να αποδράσω από αυτό το χάος;
Χαμπίμπ
Χωρίς συντροφιά
Μοναξιά είναι ναρκωτικά.
Οταν είμαι μόνος μου και
είμαι καθαρός και δεν έχω
ανθρώπους δίπλα μου πάλι
νιώθω μοναξιά.
Μοναξιά είναι μεγάλο
μήνυμα για ναρκωτικά.
Γιατί όταν εγώ είμαι μόνος μου
σκέφτομαι την απογοήτευση,
τον πόνο, τη λύπη, προβλήματα
που είχα στη ζωή μου όταν έκανα
χρήση και προβλήματα που
είχα στην οικογένειά μου [...].
Χοσέ

Από Anadyomenh

28/06/2010

Πηγή : http://sxoliastesxwrissynora.wordpress.com

Η κρίση του καπιταλισμού και κάποιες βιώσιμες λύσεις από τον Richard Wolff

Δείτε ένα πολύ ενδιαφέρον βίντεο,στο οποίο ο καθηγητής οικονομικών Richard Wolff (University of Massachusetts Amherst) αναλύει εξαιρετικά την κρίση του καπιταλισμού και προτείνει κάποιες λύσεις από σοσιαλιστική σκοπιά και με βάση την αυτοδιαχείριση.
Πρόκειται για διάλεξη που έδωσε στους φοιτητές του,εξηγώντας τα πράγματα απλά και κατανοητά.



Πηγή:
http://www.nellypsarrou.com/index.php?option=com_content&task=view&id=240&Itemid=80

Μάνος Χατζιδάκις

Χθές έκλεισαν 16 χρόνια από το θάνατο του αγαπημένου μου Μάνου Χατζιδάκη.
Με την αφορμή αυτή,κάθησα το βράδυ και άκουσα τις δικές του υπέροχες μουσικές.








Διαβάστε και αυτό : Μάνος Χατζιδάκις-22 χρόνια πρίν

Tango

Λοιπόν.
Είμαι πολύ πολύ χαρούμενη,διότι την Κυριακή,20 Ιουνίου,στη Θεσσαλονίκη,στη Μονή Λαζαριστών,θα απολαύσω επιτέλους live τους Gotan Project.
Το tango το αγάπησα από πολύ μικρή,γύρω στα 13,όταν έπεσαν στα χέρια μου και στις χορδές της κιθάρας μου,τα κομμάτια του Astor Piazzola.
Κεραυνοβόλος έρωτας.
Άκουγα το Verano Porteno και ταρακουνιόταν όλο το είναι μου.
Από τις πιο αγαπημένες μου κασσέτες :)



Έπειτα,μεγάλωσα λιγάκι,ήρθαν τα cd και ο Astor είχε πάντα περίοπτη θέση στη δισκοθήκη μου.Μεγάλος έρωτας λέμε.
Πριν κάποια χρόνια,έκανα και μαθήματα αργεντίνικου tango,για δύο χρόνια,αλλά δυστυχώς σταμάτησα,αρνούμενη να αφήσω τους καβαλιέρους μου να με οδηγούν αυτοί στο χορό.Από τότε,έχω αναθεωρήσει στο συγκεκριμένο,οπότε ίσως ήρθε η ώρα να ξαναχορέψω tango.

Kι έτσι πριν από 3 χρόνια,πρωτοάκουσα τους Gotan Project.
Μπορεί να μην είναι όπως ο πρώτος έρωτας με τον Astor,αλλά όταν τους ακούω χαμογελάω.

GOTAN PROJECT - Diferente from Ya Basta records on Vimeo.

GOTAN PROJECT - Santa Maria (del buen ayre) from Ya Basta records on Vimeo.

Ο Νείλος και ... το δώρο του*

*Δώρο του Νείλου θεωρείται η Αίγυπτος.

Εν αναμονή της παρθενικής μου επίσκεψης στην Αφρική και της συνταρακτικής συνάντησης μου,σύμφωνα με τον μπαμπά, με την μαύρη μάμπα των δασών της Τανζανίας, παραθέτω ένα άρθρο που διάβασα για τον Νείλο,που αντιτίθεται σε άλλους γνωστούς ποταμούς και διασχίζει ένα μεγάλο κομμάτι της Αφρικής κινούμενος από το νότο προς το βορρά.

Tο ποτάμι των ανθρώπων

Υπάρχουν διάφοροι “ειδικοί” που, σχολιάζοντας τον τρόπο που οι αποικιακές και μεταποικιακές συμφωνίες μοίρασαν την πρόσβαση και την χρήση των νερών του Nείλου, υποστηρίζουν ότι αν δεν έχει γίνει ακόμα πόλεμος - για - το - νερό, είναι μόνο και μόνο επειδή υπάρχει μεγάλη “ανισότητα δυνάμεων”. Aλλά είναι μεγαλύτερη η ανισότητα στην μοιρασιά· κι έτσι, με τις κατάλληλες διεθνείς συμμαχίες, τίποτα δεν μπορεί να αποκλειστεί για το μέλλον. Oύτε η όξυνση των αντιθέσεων, αλλά ούτε και κάποιοι συμβιβασμοί.

Tο κράτος κλειδί στην εκμετάλλευση του Nείλου είναι το αιγυπτιακό: μια σκληρή “κληρονομική” δικτατορία, με ισχυρή εσωτερική αντίδραση, που στέκεται στα πόδια της μόνο χάρη στη διεθνή στήριξη λόγω της γεωπολιτικής της θέσης (απ’ τις ηπα, την γαλλία, την αγγλία και το ισραήλ) και εξαιτίας του γεγονότος πως οτιδήποτε άλλο εκτός απ’ την χούντα του Mουμπάρακ στην αίγυπτο θα είναι κάποια ισλαμική δημοκρατία.

Tο αιγυπτιακό κράτος είναι ο μεγάλος οφελημένος απ’ τα νερά του Nείλου, αλλά όχι επειδή το ποτάμι διατρέχει κατά μήκος όλη τη χώρα, απ’ το νότο προς τον βορρά. Tα 6.695 χιλιόμετρα μήκος του ποταμού, που τον κάνουν τον δεύτερο κατά σειρά μήκους στον κόσμο, είναι πολύ περισσότερο απ’ την μεσημβρινή διάσταση της αιγύπτου. Oι πηγές του βρίσκονται πολύ μακρυά απ’ τα αιγυπτιακά σύνορα, και το μεγαλύτερο μέρος της κοίτης του δεν βρίσκεται καν στην αίγυπτο, αλλά στο σουδάν. Άλλωστε, αρκετά αφρικανικά κράτη, στο κέντρο και στα δυτικά της ηπείρου, μοιράζονται τις πηγές του: το κονγκό, η αιθιοπία, η κένυα, η ρουάντα, η τανζανία, η ερυθραία και το μπουρούντι.

H σκανδαλωδώς ευνοϊκή για το αιγυπτιακό κράτος (και την γεωργία του, ειδικά το προς εξαγωγήν μπαμπάκι του) εκμετάλλευση του Nείλου, εξασφαλίστηκε με την συμφωνία του 1929, ανάμεσα στο (προσανατολισμένο στο Λονδίνο) Kάιρο και την αγγλοαιγυπτιακή διοίκηση του Xαρτούμ. Σύμφωνα με εκείνη την ρύθμιση:
- η αίγυπτος θα χρησιμοποιούσε 48 δισ. κυβικά μέτρα απ’ το νερό του Nείλου κάθε χρόνο, και στο σουδάν 4 δισ. κυβικά·
- η ροή του ποταμού στην περίοδο της ξηρασίας, απ’ τις 20 Iανουαρίου ως τις 15 Iουλίου, θα προοριζόταν αποκλειστικά για αιγυπτιακή χρήση·
- η αίγυπτος είχε το δικαίωμα να επιτηρεί την ροή του Nείλου απ’ τις πηγές του, και να επεμβαίνει αν χρειαζόταν·
- το Kάιρο είχε το δικαίωμα να κάνει οποιοδήποτε έργο στο ποτάμι χωρίς να ρωτήσει την γνώμη των άλλων κρατών απ’ όπου περνάει·
- και: το Kάιρο είχε το δικαίωμα να εμποδίσει οποιοδήποτε έργο άλλου κράτους εφόσον θα έκρινε ότι βλάπτει τα συμφέροντά του.
Στην πράξη λοιπόν η αγγλική αοποικιοκρατία έχριζε το αιγυπτιακό κράτος απόλυτο αφεντικό του ποταμού, δίνοντας στο σουδάν ελάχιστα ψίχουλα, και σ’ όλα τα υπόλοιπα κράτη τίποτα.

Τριάντα χρόνια αργότερα, το 1959, η σουδανική και η αιγυπτιακή κυβέρνηση μπορούσαν να συνεννοηθούν μόνες τους· αλλά και πάλι δεν υπήρχε χώρος για άλλους..
- συμφωνήθηκε ότι η ετήσια ποσότητα νερού του Nείλου είναι κατά μέσο όρο 84 δισ. κυβικά·
- ότι απ’ αυτή την ποσότητα η αίγυπτος θα παίρνει τα 55.5 δισ, και το σουδάν τα 18.5 δισ. κυβικά, καθόσον
- συμφωνήθηκε ότι η ετήσια εξάτμηση του ποταμού είναι 10 δισ. κυβικά·
- συμφωνήθηκε ότι η αίγυπτος μπορεί να κατασκευάσει το Yψηλό φράγμα στο Aσουάν, που θα είναι σε θέση να αποθηκεύσει ολόκληρη την ετήσια ροή του Nείλου·
- συμφωνήθηκε ότι το σουδάν θα κατασκευάσει το φράγμα Rosaries και θα κάνει άλλα υδραυλικά έργα για άδρευση και υδροηλεκτρική παραγωγή, αλλά μόνο όσο επιτρέπει το μερίδιό του στο νερό·
- συμφωνήθηκε τέλος ότι αν εγερθούν αξιώσεις στο νερό από άλλα κράτη, θα αντιμετωπιστούν από κοινού απ’ το Kάιρο και το Xαρτούμ, ενώ
- αν αυτές οι αξιώσεις καταφέρουν να τύχουν διεθνούς αναγνώρισης, τότε το ποσό νερού που θα πρέπει να δοθεί σε άλλα κράτη θα αφαιρεθεί ομοιόμορφα απ’ το αιγυπτιακό και το σουδανικό μερίδιο.

H συμφωνία του 1959 διαμόρφωνε λοιπόν ένα είδος αιγυπτοσουδανικού “καρτέλ του Nείλου” , που μονοπωλούσε το ποτάμι, εμποδίζοντας όσο θα ήταν δυνατό οποιαδήποτε οργανωμένη χρήση του νερού απ’ τις χώρες των πηγών του. Tο έδαφος της αιθιοπίας για παράδειγμα συγκεντρώνει υπό την μορφή πηγών το 80% της συνολικής ροής του Nείλου· κι ωστόσο η αιθιοπία αποκλειόταν από κάθε χρήση του νερού. Φυσικά, η συμφωνία του 1959 δεν ήταν δεσμευτική για την Aντίς Aμπέμπα, αφού δεν είχε πουθενά την υπογραφή της. Πράγμα που είχε σα συνεπεια απ’ την δεκαετία του ‘90 το αιθιοπικό κράτος να την αγνοήσει, βελτιώνοντας την άρδρευση των εδαφών του αλλά και τις υδροηλεκτρικές υποδομές του.

H απόλυτη κυριαρχία κατά κύριο λόγο του Kαϊρου και δευτερευόντως του Xαρτούμ πάνω στην χρήση των νερών του Nείλου άρχισε να γίνεται όλο και μεγαλύτερο πρόβλημα όσο οι πληθυσμοί (και κατά συνέπεια οι ανάγκες σε νερό για αγροτική χρήση αλλά και για βιομηχανική, συμπεριλαμβανόμενης της ηλεκτροπαραγωγής) των κρατών των πηγών του μεγάλωναν. Aλλά δεν ήταν και δεν είναι αυτή η μοναδική διάσταση. Tο νερό έχει γίνει “αντικείμενο” ενός ιδιαίτερα δυναμικού πλέγματος (πρωτοκοσμικών) βιομηχανιών, που ξεκινούν απ’ την εμφιάλωση και το εμπόριο πόσιμου νερού, και φτάνουν στον αστικό σχεδιασμό, στην “διαχείριση” των δικτύων υδροδότησης των πόλεων, τα έργα αποχέτευσης, κλπ.

O συνδυασμός αυτών των δύο παραγόντων, αφ’ ενός των συμφερόντων των κρατών - του - Nείλου που βρίσκονταν έξω από κάθε δικαίωμα χρήσης εξαιτίας των ρυθμίσεων του 1929 και του 1959, και αφ’ ετέρου των συμφερόντων των υδρο-business γέννησε την “πρωτοβουλία για την λεκάνη του Nείλου” (Nile Basin Initiative - NBI) που σχηματίστηκε στις αρχές του 1999 σαν διαρκής σύσκεψη υπουργών από δέκα αφρικανικά κράτη (ερυθραία, κογκό, ρουάντα, μπορούντι, τανζανία, κένυα, ουγκάντα, αιθιοπία, σουδάν και αίγυπτο) με αντικείμενο μια δικαιότερη συμφωνία - η ερυθραία, που έχει ελάχιστες πηγές του Nείλου και ήταν σε πόλεμο με την αιθιοπία ως το 2000, αποχώρησε σχεδόν απ’ την αρχή. Δίπλα απ’ τις υπουργικές συνόδους αναπτύχθηκε ένα νεφέλωμα από μη κυβερνητικές οργανώσεις, εταιρείες συμβούλων και γραφεία ειδικών· ενώ την “υψηλή εποπτεία” των διαπραγματεύσεων την ανέλαβε η παγκόσμια τράπεζα με “βοηθούς” την αφρικανική τράπεζα ανάπτυξης, μια οργάνωση “γεφύρωσης” ιδιωτικών συμφερόντων και μ.κ.ο (η global enviromental facility) και πλήθος “κρατών δωρητών”, του είδους καναδάς, δανία, ολλανδία, νορβηγία, σουηδία, αγγλία, φινλανδία, γαλλία, γερμανία, ιταλία, κλπ· δηλαδή πρώην αποικοκράτες της αφρικής και κράτη με ισχυρές βιομηχανίες νερού.

Eίναι όμορφη μια βόλτα στο ποτάμι...

Εχουμε σημειώσει άλλοτε ότι η αθώα εμφανιζόμενη “ορθολογική διαχείριση του νερού” δίνει ψωμί (για την ακρίβεια: παντεσπάνι) σε πολλούς. H NBI επί μια δεκαετία “παρήγαγε” πλήθος προγραμμάτων και υποπρογραμμάτων καταγραφής, ανάλυσης, σχεδιασμού εκμετάλλευσης, αναδιάρθρωσης, κλπ, για τα νερά του Nείλου· ό,τι θα χρειάζονταν κυβερνήσεις που κάθονται στο σβέρκο των υπηκόων τους αλλά και εταιρείες που ετοιμάζονται να κάνουν επιδρομές “σωτηρίας”. Πολιτικές διακρατικές αποφάσεις για κατάργηση των μονομερών συμφωνιών του 1959 δεν βγήκαν ωστόσο· κι αυτό γιατί
... “ο Nείλος είναι στρατηγικό ζήτημα για την οικονομία και την εθνική ασφάλεια της αιγύπτου, και δεν πρόκειται να παραχωρήσουμε τα δικαιώματά μας”...
όπως δεν κουράστηκαν να δηλώνουν και να ξαναδηλώνουν οι αιγύπτιοι αξιωματούχοι.

Όντως, η σοβαρή μείωση του αιγυπτιακού μεριδίου στο νερό του Nείλου θα κάνει ακόμα πιο εκρηκτικές τις κοινωνικές ανισότητες, την εγκατάλειψη των φτωχογειτονιών του Kαϊρου, τις κατεστραμένες υποδομές ύδρευσης και αποχέτευσης· και θα επηρεάσει τόσο την αγροτική παραγωγή όσο και την βιομηχανική, της υφαντουργικής συμπεριλαμβανό-μενης. Mε άλλα λόγια, για τον αιγυπτιακό καπιταλισμό (που είναι καπιταλισμός έντασης της φτηνής εργασίας) μια σοβαρή αλλαγή σ’ αυτήν την δωρεάν “πρώτη ύλη” που λέγεται νερό σημαίνει μια δύσκολη και επικίνδυνη αναδιάρθρωση, και μάλιστα σε μια εποχή που η εργατική τάξη και η νεολαία της αιγύπτου “βράζουν”.

Έτσι, ύστερα από 10 χρόνια διαβουλεύσεων, η NBI ουσιαστικά κατέρρευσε τον Aπρίλιο του 2010, όταν, μετά από την συστηματική κωλυσιέργεια των δύο ωφελούμενων κρατών, έγινε αμετάκλητα σαφές ότι το Kάιρο και το Xαρτούμ δεν πρόκειται να υπογράψουν καμία συμφωνία που να αναιρεί τις ρυθμίσεις του 1959. Στις 14 Mάη του 2010, υπουργοί απ’ την αιθιοπία, την ουγκάντα, την ρουάντα και την τανζανία υπέγραψαν “μόνοι τους” μια συμφωνία / πλαίσιο για την εκμετάλλευση των πηγών του Nείλου, ενώ η κένυα την υπέγραψε στις 19· και τα καθεστώτα του Kαϊρου και του Xαρτούμ (αντίπαλα σε πολλά άλλα θέματα) άρχισαν να βγάζουν αφρούς, το καθένα απ’ την μεριά του. Όπως δήλωσαν οι εκπρόσωποι των κρατών του άνω Nείλου “κουραστήκαμε να εξαρτώμαστε απ’ την έγκριση της αιγύπτου για κάθε χρήση του νερού του Nείλου, ακόμα και για άδρευση”.

H αίγυπτος άρχισε μια μάλλον αγχωμένη προσπάθεια αφενός να “διασπάσει” το μέτωπο των κεντροαφρικανικών κρατών, και αφετέρου να μην τύχει η συμφωνία διεθνούς αναγνώρισης, δηλαδή διεθνούς “επενδυτικού ενδιαφέροντος”. Tο γεγονός είναι ότι όπως συβαίνει με όλα τα ποτάμια, εκείνοι που βρίσκονται στις πηγές έχουν ένα στρατηγικό πλεονέκτημα σε σχέση με τους υπόλοιπους : μπορούν να πάρουν το νερό, μπορούν να μειώσουν τις ποσότητες των άλλων· και μόνο με την βία γίνεται να εμποδιστούν. Kαι η αίγυπτος είναι πολύ μακρυά απ’ τις πηγές για να “καθαρίσει” μόνη της - το σουδάν είναι πιο κοντά...

Πηγή :

Περιοδικό Sarajevo,τεύχος 41,Ιούνης 2010

http://www.sarajevomag.gr

Mystic Pizza

Και επειδή η mystic πίτσα αρέσει πολύ και σε μένα και στη Ρρρένια και σε πολλούς άλλους,διαβάστε το παρακάτω..

Οι Περιπέτειες μιας Παρεξηγημένης Πίτσας

Δύο ποινικές δίκες για προώθηση της χρήσης ναρκωτικών, μία γνωμοδότηση του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους, συνεχείς παρεμβάσεις του Συνηγόρου του Πολίτη και ένα επίσημο έγγραφο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής. Και όμως, δεν πρόκειται για μια από τις γνωστές πολύκροτες υποθέσεις εμπορίας και διακίνησης ναρκωτικών αλλά για μια απλή... πίτσα! Ο λόγος είναι ότι στον λογότυπο της «Μystic Ρizza» η τελίτσα πάνω από το γράμμα «i» δεν είναι τελίτσα αλλά... το επτάφυλλο φυτό της κάνναβης sativa, μια και η εν λόγω πίτσα παρασκευάζεται από το (νόμιμο και μη παραισθησιογόνο) αλεύρι βιολογικής κάνναβης sativa.

Πέρα από το κοινό όνομα, η «κάνναβη sativa» δεν έχει τίποτε κοινό με τη διαβόητη «ινδική κάνναβη» (κάνναβη indica) η οποία αποτελεί απαγορευμένη ναρκωτική ουσία. Ωστόσο, αυτό δεν εμπόδισε τους υπαλλήλους του Ελληνικού Δημοσίου- οι οποίοι μάλλον δεν... πρόσεχαν στο μάθημα της βιολογίας- να ταλαιπωρήσουν επί επτά χρόνια τον ιδιοκτήτη της εν λόγω πιτσαρίας, με κατάληξη την παραπομπή του δύο φορές σε δίκη για διαφήμιση και προώθηση των ναρκωτικών!

Πριν από δέκα χρόνια ο κ. Μπάμπης Ανανιάδης είχε για πρώτη φορά την ιδέα να εισαγάγει αλεύρι βιολογικής κάνναβης από τη Γερμανία και να το χρησιμοποιήσει για την παρασκευή μιας οικολογικής και πιο υγιεινής πίτσας, δεδομένου ότι η βιολογική κάνναβη καλλιεργείται νομίμως σε ολόκληρη την Ευρωπαϊκή Ενωση και μάλιστα λαμβάνει ειδική επιδότηση, χάρη στις ιδιαίτερα ωφέλιμες επιπτώσεις της στο περιβάλλον και στον ανθρώπινο οργανισμό. «Προφανώς η βιολογική κάνναβη sativa δεν έχει καμία σχέση με την παραισθησιογόνα ινδική κάνναβη, ωστόσο, αυτό δεν απέτρεψε τους υπαλλήλους των τότε υπουργείων Γεωργίας και Εμπορίου να με χλευάζουν διαρκώς,κατηγορώντας με ότι θέλω να εισαγάγω στην Ελλάδα αλεύρι με... χασίς», λέει στο «Βήμα» ο κ. Ανανιάδης.

Σύντομα ξεκίνησαν και οι δικαστικές περιπέτειες. «Σε διάστημα πέντε ετών δικάστηκα δύο φορές για διαφήμιση της χρήσης ναρκωτικών, εξαιτίας της απεικόνισης του φύλλου της κάνναβης στο λογότυπο της επιχείρησής μου», αναφέρει ο ίδιος. Αν και αθωώθηκε πανηγυρικά και τις δύο φορές (έπειτα από γνωμοδότηση ακόμα και της Κομισιόν) ο πολύπαθος ιδιοκτήτης δεν γλίτωσε από τους... τηλεοπτικούς δικαστές, οι οποίοι μέσω πρωινών εκπομπών συνέχισαν να ζητούν την καταδίκη του καταφέρνοντας, ωστόσο, μονάχα να τον κάνουν να πεισμώσει ακόμα περισσότερο. «Αν καταφέρετε την Coca Cola να αφαιρέσει το “Coca” από το λογότυπό της,τότε θα αφαιρέσω κι εγώ το φύλλο της κάνναβης από το δικό μου», σχολιάζει υποδεικνύοντας τον παραλογισμό των ελληνικών αρχών.

Το κατάστημα «Μystic Ρizza» και το ενοχοποιημένο αδίκως εμπορικό σήμα του: ο μαγαζάτορας κατηγορήθηκε για διαφήμιση των ναρκωτικών και φυσικά αθωώθηκε πανηγυρικά στα δικαστήρια

Υστερία και για το «Κannabis shop»

Θύματα της δημοσιοϋπαλληλικής υστερίας για οτιδήποτε περιέχει τη λέξη «κάνναβη» ήταν και οι ιδιοκτήτες του «Κannabis shop», για τους οποίους έχουν εκδοθεί... 80 αθωωτικές αποφάσεις για τα κακουργήματα της κατοχής, εμπορίας και διακίνησης ναρκωτικών! «Προσπαθούμε να πουλήσουμε ένα οικολογικό και βιολογικό προϊόν, νόμιμο σε όλη την Ευρώπη, και καταλήγουμε κατηγορούμενοι, με όλα τα δικαστικά έξοδα και την οικονομική καταστροφή που αυτό συνεπάγεται», σχολιάζει μιλώντας στο «Βήμα» η κυρία Κρίστα Παππά, ιδιοκτήτρια του «Κannabis shop» της Αθήνας, η οποία αθωώθηκε για την τελευταία από τις καταδίκες που τη βάρυναν μόλις τον Δεκέμβριο του 2009. Δεν είναι τυχαίο, άλλωστε, ότι από τα 17 «Κannabis Shop» που υπήρχαν το 2000 στην Ελλάδα σήμερα έχει απομείνει μόνο ένα, καθώς τα υπόλοιπα οδηγήθηκαν στη χρεοκοπία από τις καταχρηστικές διώξεις και σήμερα διεκδικούν χιλιάδες ευρώ ως αποζημίωση ενάντια στο Ελληνικό Δημόσιο.

Από την Έλλη Ισμαηλίδου για το Βήμα

Πηγή :
http://www.tovima.gr/default.asp?pid=2&ct=1&artId=335600&dt=05/06/2010

Έγκλημα και Αδιαφορία

Πήγα σημερα το βράδυ σε συγκέντρωση που πραγματοποιήθηκε στο Πάρκο Ναυαρίνου στα Εξάρχεια,όπου προβλήθηκε η ταινία «Γάζα ερχόμαστε» των Γιάννη Καρυπίδη και Γιώργου Αυγερόπουλου και μίλησε ένας από τους έλληνες ακτιβιστές που συμμετείχε στην αποστολή Ένα Καράβι για τη Γάζα,ο Μιχάλης Γρηγορόπουλος,ο οποίος απελάθηκε παρά τη θέλησή του και επέστρεψε στην Ελλάδα.

Ο Μιχάλης Γρηγορόπουλος αναφέρθηκε εκτενώς σε όλο το χρονικό της ισραηλινής δολοφονικής επίθεσης,στην ψυχολογική βία που τους ασκήθηκε κατά την κράτησή τους από το ισραηλινό καθεστώς,στον άγριο ξυλοδαρμό τριών συντρόφων του,καθώς και στην εγκληματική αδιαφορία της ελληνικής κυβέρνησης.

Συγκεκριμένα,όταν ξεκίνησε η επίθεση των ισραηλινών κομάντο,οι καπετάνιοι των πλοίων προσπάθησαν να επικοινωνήσουν με το Υπουργείο Εξωτερικών,αλλά δεν τα κατάφεραν ,διότι κανείς δε σήκωνε το τηλέφωνο.

Αξιοπερίεργο είναι δε το γεγονός ότι οι ισραηλινοί στρατιώτες που κατέλαβαν τα πλοία είχαν στην κατοχή τους χαρτιά πάνω στα οποία υπήρχε η λίστα όλων των επιβαινόντων των πλοίων,μαζί με τις φωτογραφίες τους.Από που άραγε να τις προμηθεύτηκαν?Ο νοών νοείτο.

Τέλος,με τηλεφωνήματα στα σπίτια και στους συγγενείς των αιχμαλώτων,η κυβέρνηση προσπάθησε να οικειοποιηθεί την παρέμβαση της ισραηλινής δικηγόρου και γνωστής ακτιβίστριας Λέα Τσεμέλ και τις επισκέψεις της στους κρατουμενους,πρωτοβουλία η οποία ανήκει αποκλειστικα και μόνο στην Πρωτοβουλία Ένα Καράβι για τη Γάζα.

Ακολουθεί δελτίο τύπου από την πρωτοβουλία Ενα Καράβι για τη Γάζα
(Θα το βρείτε εδώ: http://www.shiptogaza.gr)

1.6.2010

ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΕΝΑ ΚΑΡΑΒΙ ΓΙΑ ΤΗ ΓΑΖΑ

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Καλωσορίζουμε τους πρώτους ακτιβιστές από την Ελλάδα που επέβαιναν στα πλοία του Στόλου της Ελευθερίας και επέστρεψαν σήμερα το πρωί. Οι μαρτυρίες τους για την προκλητική πειρατεία των ισραηλινών κομμάντο καθώς και για την ωμή βία που δέχτηκαν από τους σιωνιστές κατά τη σύλληψη και κράτησή τους είναι συγκλονιστικές. Μετά από αυτές τις μαρτυρίες γίνεται ακόμη πιο επιτακτικό το αίτημά μας για άμεση απελευθέρωση όλων των αιχμαλώτων και την επιστροφή των σκαφών του Στόλου της Ελευθερίας.

Χαιρετίζουμε τους χιλιάδες διαδηλωτές που συγκεντρώθηκαν χτες έξω από την πρεσβεία του Ισραήλ ανταποκρινόμενοι στο κάλεσμα της Πρωτοβουλίας «Ενα Καράβι για τη Γάζα», αντιπολεμικών κινημάτων, παλαιστινιακών οργανώσεων, συνδικάτων και κομμάτων της αριστεράς.

Αυτή τη μαζική διαδήλωση που απλωνόταν από την ισραηλινή πρεσβεία μέχρι την Πανόρμου, επέλεξε να χτυπήσει η κυβέρνηση και οι δυνάμεις καταστολής. Παρά τις επιθέσεις και τις συνεχείς ρίψεις χημικών, ο κύριος όγκος των διαδηλωτών παρέμεινε για ώρα στο χώρο και στη συνέχεια διαδήλωσε προς το Σύνταγμα. Συγκεντρώσεις και διαδηλώσεις πραγματοποιήθηκαν σε τουλάχιστον 15 πόλεις της Ελλάδας.

Σε όλο τον πλανήτη, από τον αραβικό κόσμο μέχρι την Ευρώπη και την Αμερική, χιλιάδες διαδηλωτές πολιόρκησαν τις ισραηλινές πρεσβείες θυμίζοντας το μαζικό κίνημα αλληλεγγύης στους Παλαιστινίους που αναπτύχθηκε μετά τους βομβαρισδμούς στη Γάζα το Δεκέμβρη του 2008.

Η πράξη διεθνούς πειρατείας ενάντια σε πολίτες από τουλάχιστον 50 χώρες που μετέφεραν ανθρωπιστική βοήθεια στην πολιορκημένη Γάζα, δείχνει για άλλη μια φορά το αληθινό πρόσωπο του σιωνιστικού απαρτχάιντ. Ταυτόχρονα απειλεί να βυθίσει σε μια νέα κρίση αποσταθεροποίησης το κράτος τρομοκράτη.

Η ελληνική κυβέρνηση όχι μόνο δεν έκανε τίποτα για να προστατεύσει τη ζωή και την ασφάλεια ελλήνων πολιτών που επέβαιναν σε σκάφη που έφεραν την ελληνική σημαία, αλλά εξακολουθεί να διατηρεί άριστες σχέσεις με το κράτος του Ισραήλ, οικονομικές, στρατιωτικές, πολιτικές κτλ. Είναι με αυτή την έννοια συνένοχη με τους δολοφόνους του Ισραήλ.

Απαιτούμε από την ελληνική κυβέρνηση:

- να ενεργήσει για την άμεση απελευθέρωση όλων των αιχμαλώτων και την επιστροφή των σκαφών του Στόλου της Ελευθερίας

- να κλείσει την πρεσβεία του Ισραήλ

- να διακόψει κάθε σχέση με το κράτος-τρομοκράτη.

Καλούμε σε συγκέντρωση διαμαρτυρίας, την Πέμπτη 3 Ιουνίου,

στις 7 μ.μ., στα Προπύλαια,

και πορεία προς τη Βουλή και το Υπουργείο Εξωτερικών