2002: Marcel Marceau performed into his 80s. Photograph: Justin Kahn/WireImage"Do not the most moving moments of our lives find us all without words?"
Στις αρχές του περασμένου Nοέμβρη ένας αμερικάνος πράκτορας - προβοκάτορας έγινε διάσημος (δηλαδή: αποκαλύφθηκε σαν τέτοιος), όταν προσπάθησε (ευτυχώς χωρίς επιτυχία) να προκαλέσει σοβαρό “διεθνές διπλωματικό επεισόδιο” στην ανατολική Mεσόγειο, επιδιώκοντας ακόμα και την εμπλοκή νατοϊκών πολεμικών. O (πρώην πεζοναύτης και ύστερα “ανθρωπιστής”) Ken O’ Keefe κατάφερε να τοποθετηθεί επικεφαλής ενός ακόμα ανθρωπιστικού φορτίου προς την αποκλεισμένη λωρίδα της Γάζας, με το όνομα Road To Hope. Kαι ύστερα, για να σαμποτάρει όλη αυτή την ιστορία, σκηνοθέτησε ή εκβίασε ή ψευδολόγησε (με μεγάλη και γρήγορη απεύθυνση και πειθώ, λόγω διαδικτύου) ακόμα και “απαγωγή” του από ελληνικό εμπορικό πλοίο... Όλα αυτά διαμείφθηκαν μεταξύ λιβύης και Πειραιά...
Aν και η “περίπτωση Ken O’Keffe” προκάλεσε εύλογα μεγάλη αναταραχή στις γραμμές των ανθρωπιστικών οργανώσεων που συμπαρίστανται στους παλαιστίνιους, δεν είναι αυτό το θέμα μας εδώ. Tο μόνο άμεσα χρήσιμο (εξου και το ενδεικτικό απόσπασμα στην αρχή) είναι ότι αλλού (στον κόσμο) αυτό το ζήτημα με τους πράκτορες - προβοκάτορες του συζητούν στα σοβαρά, με σκοπό να βρίσκουν τρόπους πρακτικής τους αντιμετώπισης... Aλλά αυτά συμβαίνουν αλλού. Όχι στα μέρη μας... Eδώ δεν χρειάζεται... Aφού, προφανώς, στα μέρη μας την αστυνομία και τις μυστικές υπηρεσίες (κι όχι μόνο τις ελληνικές) τις κτυπάει ο δυνατός ήλιος, οπότε χαζεύουν.
Tι είναι λοιπόν οι πράκτορες - προβοκάτορες, αυτό το ανύπαρκτο στην ελλάδα και υπαρκτό αλλού είδος αστυνομικής δράσης; Πρώτα το τι δεν είναι: ο πράκτορας - προβοκάτορας δεν είναι ένας απλός χαφιές, όπως φαντάζεται κανείς τον μέσο χαφιέ. Δεν είναι, δηλαδή, ένας άνθρωπος που απλά έχει αναλάβει την δουλειά να μαζεύει πληροφορίες, να κατασκοπεύει μέσα σε ένα κίνημα, μια διαδήλωση, μια οργάνωση, ένα κόμμα, μια ομάδα, μια συνέλευση, μια πολυκατοικία κλπ. Kαι που, σαν τέτοιος, φροντίζει γενικά να περνάει απαρατήρητος, να είναι (όσο μπορεί) μια “διακριτική παρουσία” - σε σχέση, τουλάχιστον, με την “φιλομάθεια” ή την “περιέργειά” του. O πράκτορας - προβοκάτορας είναι πολύ πιο αναβαθμισμένος. “Aναλαμβάνει ευθύνες”, θέλει να φαίνεται και να αναγνωρίζεται σαν “δυναμικός”, “δραστήριος”, “γενναίος”· έχει άποψη, γοητεύει άλλους, κάνει προτάσεις δράσης, καθοδηγεί, ωθεί σε επιλογές και πράξεις - και γενικά βρίσκεται (ή αυτό παρασταίνει) στην πρώτη γραμμή και στο κέντρο του ενδιαφέροντος. Tαυτόχρονα είναι μπάτσος, ή στενός συνεργάτης κάποιας υπηρεσίας ασφαλείας.
H πρώτη διαφορά ανάμεσα στον πράκτορα - πληροφοριοδότη και στον πράκτορα - προβοκάτορα είναι ότι ο πρώτος κινείται γενικά στην περίμετρο των καταστάσεων, ενώ ο δεύτερος επιδιώκει να βρεθεί όσο γρηγορότερα γίνεται στο κέντρο τους. Στο κέντρο των αποφάσεων, στο κέντρο των οργανωτικών διαδικασιών, στο κέντρο του πολιτικού γίγνεσθαι στο οποίο έχει εγκατασταθεί. Kατά συνέπεια, εκεί που ο σκέτος ρουφιάνος μπορεί να “χάσει πληροφορίες” (για απόψεις, πρόσωπα ή καταστάσεις που ανταλλάσσονται εμπιστευτικά) ο πράκτορας - προβοκάτορας ξέρει· ξέρει τους πάντες και τα πάντα· και επιπλέον παράγει γεγονότα τα οποία εκλαμβάνονται σαν ριζοσπαστικά, επαναστατικά, ό,τι τέλος πάντων προβλέπει η ιδεολογική αξιολόγηση. [...]
Άλλος ένας πράκτορας - προβοκάτορας, που έγινε γνωστός πρόσφατα: ο Mark Kennedy, των αγγλικών μυστικών υπηρεσιών. Ξεκίνησε από “οικοακτιβιστής”, αλλά γνώρισε (και κουμάνταρε με τον ένα ή τον άλλο τρόπο) κόσμο και κοσμάκη, σ’ όλη την ευρώπη.
Η σημερινή απόφαση της κυβέρνησης να ικανοποιήσει μέρος των αιτημάτων των 300 μεταναστών απεργών πείνας, απέδειξε ότι ο μόνος χαμένος αγώνας είναι αυτός που δεν δίνεται. Επίσης, έδειξε σε όλους τους εργαζόμενους και τις εργαζόμενες ότι η κυβέρνηση του Μνημονίου δεν είναι ανίκητη. Το άκαμπτο αγωνιστικό φρόνημα και πλατιά κοινωνική αλληλεγγύη μπορούν να φέρουν χειροπιαστά αποτελέσματα.
Είναι προφανές ότι θα χρειαστούν μακροχρόνιοι σκληροί αγώνες για να αρθεί το απρατχάιντ σε βάρος των ξένων εργατών που ζουν στην Ελλάδα και την Ευρώπη. Ωστόσο, δεν πρέπει να χωρεί αμφιβολία ότι η αυταπάρνηση των 300 άνοιξε έναν καινούργιο δρόμο ελπίδας.
Θα θέλαμε να ευχαριστήσουμε όλους όσοι (και ήταν πολλοί…) στήριξαν αυτόν το δύσκολο αγώνα από τη Νομική έως τα νοσοκομεία. Μα πάνω απ’ όλα, θα θέλαμε να χαιρετίσουμε με σεβασμό τους 300 αγωνιστές για τους οποίους μπορεί να περηφανεύεται όλη η εργατική τάξη.
Αθήνα 9/3/11
Από την Πρωτοβουλία Αλληλεγγύης στους 300 μετανάστες απεργούς πείνας-http://hungerstrike300.espivblogs.net/
Πηγή βίντεο: newsbeast.gr
Αθήνα, 1 Μαρτίου 2011, 36η ημέρα Απεργίας Πέινας
Χωρίς όρια αυταρχισμός:
τα ΜΑΤ επιτέθηκαν στη Συνέντευξη Τύπου της Πρωτοβουλίας Αλληλεγγύης
Χωρίς όρια αναλγησία:
Δεκάδες απεργοί πείνας σε κίνδυνο μη αναστρέψιμων βλαβών και κίνδυνο ζωής
Αν δεν ήταν τραγικό θα ήταν σίγουρα γελοίο αυτό που συνέβη σήμερα το πρωί μπροστά στη Βουλή στη συνέντευξη τύπου που διοργάνωσαν η Πρωτοβουλία Αλληλεγγύης μαζί με όλους και όλες έχουν μέχρι σήμερα εκφράσει την υποστήριξή τους στο δικαίο αγώνα των 300 μεταναστών απεργών πείνας. Η κυβέρνηση έβαλε τα ΜΑΤ να επιτεθούν σε μια συνέντευξη τύπου -προφανώς ειρηνική- προπηλακίζοντας, απειλώντας και βρίζοντας τους ανθρώπους της αλληλεγγύης, ανάμεσα στους οποίους συγγραφείς, πανεπιστημιακούς, δημάρχους, εκπροσώπους της τοπικής αυτοδιοίκησης και συνδικάτων, καλλιτέχνες, βουλευτές, γιατρούς και πολλούς άλλους. Είναι γεγονός πρωτοφανές που καταδεικνύει το σημείο αλαζονείας, αναλγησίας και αυταρχισμού που έχει φτάσει η κυβέρνηση, μια κυβέρνηση που καθημερινά χάνει όχι μόνο την κοινωνική νομιμοποίηση, αλλά και κάθε αίσθηση δικαίου. Μια κυβέρνηση που κινδυνεύει να οδηγήσει τους μετανάστες απεργούς πείνας και ολόκληρη την κοινωνία σε μια ανθρωπιστική καταστροφή.
Η συνέντευξη τύπου μετά την τραμπούκικη επίθεση των ΜΑΤ πραγματοποιήθηκε πάνω στο δρόμο, όπου πήραν το λόγο δεκάδες ομιλητές και ομιλήτριες. Παραθέτουμε ορισμένα βασικά σημεία των τοποθετήσεων:
Πρώτος μίλησε ο συγγραφέας Βασίλης Αλεξάκης, τον οποίο τα ΜΑΤ χωρίς κανένα δισταγμό είχαν χτυπήσει προηγουμένως. «Έχω ζήσει 40 χρόνια στο εξωτερικό, έχω βεβαίως ταλαιπωρηθεί από τις υπηρεσίες και την αστυνομία, αλλά δεν είχα φάει κλοτσιές, όπως συνέβη σήμερα μπροστά στη βουλή. Είναι κάτι βέβαια που με ξανανιώνει κατά κάποιο τρόπο, γιατί μου θυμίζει τα χρόνια της χούντας, όταν είχα φάει μερικές κλοτσιές. Έπρεπε να κάνω υπομονή 40 χρόνια για να συμπληρωθούν αυτές». «Η Ελλάδα έχει κερδίσει πολλά θλιβερά πρωτεία, ελπίζω να μην κερδίσει και τα πρωτεία του θανάτου του πρώτου μετανάστη απεργού πείνας. Ελπίζω να το προλάβουμε αυτό. Ελπίζω ο κύριος Παπανδρέου να μας ακούσει και πλέον να παραδεχτεί το αυτονόητο, ότι οι μετανάστες μας χρειάζονται αλλά τους χρειαζόμαστε και εμείς. Τους έχουμε ανάγκη για να αναπτυχθεί η χώρα μας, για να μπορούμε αύριο να πληρώνουμε τη σύνταξη του πεθερού μας, τους έχουμε ανάγκη γιατί κάνουν παιδιά που με τη σειρά τους θα γίνουν γονείς Ελλήνων. Η κ. Νταλάρα που καθημερινά ακούει από τον άντρα της αυτά τα εξαιρετικά τραγουδάκια για την κακούργα ξενιτιά δίνει την εντύπωση ότι δεν έχει καταλάβει τίποτε».
Ο Σεραφείμ Σεφεριάδης, καθηγητής στο Πάντειο, δήλωσε: «Είναι μια κραυγή αγωνίας και ανθρωπιάς για να αποφευχθεί η τραγωδία που επαπειλείται και που κάθε στιγμή που περνάει γίνεται όλο και πιο πιθανή. Θα είναι μια τραγωδία, που αν πράγματι επέλθει θα βαρύνει καταλυτικά στις συνειδήσεις όλων μας, με συνέπειες πολλαπλές και ανυπολόγιστες και αυτό πρέπει να το ακούσει η κυβέρνηση. Θα είναι μια τραγωδία που θα υπενθυμίζει εσαεί ότι ως άτομα και ως κοινωνία είμαστε ανίκανοι να σηκώσουμε το βάρος της ανθρώπινης αξιοπρέπειας και της δικαιοσύνης».
Η Δέσποινα Σπανού, μέλος εκτελεστικής επιτροπής της ΑΔΕΔΥ, εξέφρασε την αμέριστη αλληλεγγύη της ίδιας και του προέδρου της κ. Παπασπύρου στους απεργούς πείνας μετανάστες. «Θέλω να πω αυτό που διάβασα σε ένα πανό: Οι 300 μετανάστες απεργοί πείνας έχουν τα κότσια που μας λείπουν. Στην εποχή που ζούμε μας δίνουν δύναμη να αντισταθούμε στον κοινωνικό κανιβαλισμό που μας οδηγεί η κυβέρνηση. Θέλω να καταγγείλω ότι σε συνάντηση κλιμακίου συνδικαλιστών με τον υπουργό Δημόσιας Διοίκησης κ. Ραγκούση ακούσαμε πράγματα πρωτοφανή και κυνικά. Έχοντας χάσει κάθε μέτρο ο κ. Ραγκούσης μας είπε ότι οι μετανάστες με την απεργία πείνας ζητούν ρουσφέτι για τον εαυτό τους, ότι δηλαδή κάνουν απεργία πείνας και πεθαίνουν για ένα ρουσφέτι».
Ο Δημήτρης Χριστόπουλος, πρόεδρος της Ελληνικής Ένωσης για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου έκανε την ακόλουθη δήλωση: «Είναι κοινή πεποίθηση ότι η ανθρώπινη ζωή είναι μέγεθος μη συμψηφίσιμο με κανέναν επικοινωνιακό, πολιτικό ή νομικό υπολογισμό. Αυτή είναι η αρχή βάσει της οποίας πρέπει επιτέλους να διεξαχθεί μια συζήτηση, έστω και σήμερα. Διέξοδοι για το τραγικό ανθρωπιστικό ζήτημα που θέτει η απεργία πείνας των μεταναστών υπάρχουν μέσα στο θεσμικό πλαίσιο της ελληνικής έννομης τάξης. Η κυβέρνηση να σταματήσει να κάνει ότι δεν βλέπει αυτές τις διεξόδους. Τέλος, ο αγώνας αυτός που είναι συγκλονιστικός δεν αφορά μόνο τους τριακόσιους, αλλά και όλους όσους βρίσκονται στην ίδια κατάσταση».
Ο Κώστας Λειβαδάς, μέλος του γενικού συμβούλιου της Ομοσπονδίας Ενώσεων Νοσοκομειακών Γιατρών Ελλάδας, ανέφερε: «Από την πλευρά των νοσοκομειακών γιατρών πληροφορούμαι ότι τις τελευταίες ημέρες μετάγονται κατά δεκάδες στα νοσοκομεία Αθήνας και Θεσσαλονίκης μετανάστες απεργοί πείνας, οι οποίοι αγωνίζονται με το μόνο όπλο που τους έχει απομείνει, δηλαδή με το ίδιο τους το σώμα για την νομιμοποίησή τους. Οι νοσοκομειακοί γιατροί στέκονται στο πλευρό των απεργών πείνας, θα παράσχουν κάθε θεραπευτική φροντίδα που τους είναι αναγκαία σύμφωνα με τις αρχές του ανθρωπισμού, της ιατρικής ηθικής και δεοντολογίας». Αναφερόμενος σε περιστατικό οπού σκοπίμως και επί πολλή ώρα σερβιρίστηκε φαγητό σε νοσηλευόμενους απεργούς πείνας στη Θεσσαλονική, ανέφερε ότι πρόκειται για περιστατικά που σε καμία περίπτωση δεν αντιπροσωπεύουν τους νοσοκομειακούς γιατρούς. Τέλος κάλεσε την κυβέρνηση να δώσει άμεση λύση, προχωρώντας σε νομιμοποίηση για να μην χαθεί καμία ζωή.
Ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Τάσος Κουράκης, ανέφερε: «Με την ιδιότητα του Β’ αντιπροσώπου της βουλής καλώ τον πρόεδρο της βουλής, τον πρόεδρο της κυβέρνησης, τους βουλευτές όλων των κομμάτων, να μην επιτρέψουν μια πελώρια ανθρωπιστική κρίση. Μέχρι στιγμής η κυβέρνηση καμώνεται ότι δεν τους βλέπει, ότι δεν είναι ορατοί. Ο θάνατος του πρώτου μετανάστη θα είναι ορατός. Θα είναι προσβολή και μια κηλίδα ανεξίτηλη για όλη την ελληνική κοινωνία. Δεν θέλουμε ήρωες. Δεν θέλουμε μάρτυρες. Θέλουμε ανθρώπους ζωντανούς, να χαίρονται τη ζωή, όπως κάθε άνθρωπος έχει αυτό το δικαίωμα. Οφείλουμε πάρα πολλά στους μετανάστες, Κυρίως όμως την εποχή αυτή της οικονομικής, πολιτικής, ηθικής και πολιτιστικής κρίσης, επαναφέρουν πολύ υψηλές αξίες με κίνδυνο την ίδια τους τη ζωή. Την αξία της αξιοπρέπειας, το δικαίωμα στη ζωή, το δικαίωμα να έχουν πρόσωπο και να αναγνωρίζεται η ταυτότητα του ενός εκάστου».
Ο Πέτρος Λιναρδος Ριλμόν, επιστημονικός σύμβουλος του Ινστιτούτου Εργασίας της ΓΣΕΕ, τόνισε ότι κατά τα τελευταία 20 χρόνια ο πλούτος στη χώρα μας σχεδόν διπλασιάστηκε. «Όλα αυτά τα χρόνια ο ρόλος των μεταναστών εργαζόμενων ήταν αναντικατάστατος. Όσοι έφερναν εμπόδια στη νομιμοποίηση των μεταναστών, αυτό που έκαναν ήταν να συμβάλλουν στην συρρίκνωση του κράτους πρόνοιας και στην αύξηση της μαύρης εργασίας». Και κατέληξε: «Ο αγώνας των μεταναστών είναι αγώνας για τα δικαιώματα που έχουν κατακτήσει ζώντας και δουλεύοντας σε αυτή τη χώρα. Είναι αγώνας όλων των εργαζομένων σε μια περίοδο που τα δικαιώματα τους πλήττονται».
H Νάντια Βάρτζελη από την Ομάδα Ιατρικής Στήριξης των απεργών πείνας, νοσοκομειακή γιατρός και μέλος της διοίκησης της ΑΔΕΔΥ, έδωσε στοιχεία σχετικά με την κατάσταση της υγείας των απεργών πείνας μέχρι τις 12.00 το μεσημέρι της Τρίτης 1ης Μαρτίου. «Αυτή τη στιγμή νοσηλεύονται 54 μετανάστες απεργοί πείνας στα νοσοκομεία της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης. 44 είναι στην Αθήνα. 4 διακομίστηκαν στο Γενικό Κρατικό Νοσοκομείο Νικαίας το Σαββάτο και 18 την Κυριακή σε διάφορα νοσοκομεία, από τους οποίους 17 είχαν συμπτωματολογία οξείας νεφρικής ανεπάρκειας και ένας καρδιολογικό πρόβλημα. Τη Δευτέρα διακομίστηκαν 19 απεργοί σε διάφορα νοσοκομεία της Αθήνας με οξεία νεφρική ανεπάρκεια, αφυδάτωση και ηλεκτρολυτικές διαταραχές. Σήμερα έχουν ήδη διακομιστεί 3 και είναι προς διακομιδή ακόμη 15 με αρχόμενη νεφρική ανεπάρκεια. Να ενημερώσω ότι την Κυριακή ξεκίνησαν αποχή από το νερό 36 μετανάστες στην Αθήνα, στους οποίους ανήκουν οι 18 που διακομίζονται σήμερα. Στη Θεσσαλονίκη είναι 10 που νοσηλεύονται σε νοσοκομεία, 7 στο Άγιος Παύλος και 3 στο Γεννηματά με υπογλυκαιμία και η εκτίμηση της εκεί ιατρικής ομάδας είναι ότι τις επόμενες ώρες και μέρες θα συνεχίσουν οι διακομιδές σε νοσοκομεία. Το συμπέρασμα που προκύπτει άμεσα από όλα αυτά τα στοιχεία είναι ότι δεν υπάρχει χρόνος πλέον, γεγονός που η κυβέρνηση δεν φαίνεται να έχει συνειδητοποιήσει. Χρειάζεται άμεσα να γίνει παρέμβαση για την ικανοποίηση των αιτημάτων των μεταναστών προτού οι βλάβες γίνουν μη ανατάξιμες. Η ιατρική κοινότητα εκφράστηκε με την παν-ιατρική συνέλευση που έγινε στις 27 του μήνα και άλλες επιμέρους συνελεύσεις, στο πλευρό των απεργών πείνας και απαιτεί από την κυβέρνηση την άμεση ικανοποίηση των αιτημάτων τους».
Στη συνέντευξη τοποθετήθηκαν ακόμη:
Η Χάπινες Γκόντγουιν, μετανάστρια, μέλος της YRE
O καθηγητής στο ΕΜΠ Βένιος Αγγελόπουλος
Ο σκηνοθέτης Χρήστος Βούκουρας
Ο ηθοποιός Τάσος Ράπτης
Ο περιφερειακός σύμβουλος Γιώργος Βαρεμένος
Η Άννα Χατζησοφιά, ηθοποιός και συγγραφέας
Ο πανεπιστημιακός Μάκης Καβουριάρης
Ο μουσικός, μέλος της ομάδας Τέχνη εν Κινήσει, Μανόλης Αφολάνιο – McYinka
Ο Ανρί Κασόνγκο, από την Action Congo και τη Μεταναστευτική Συμμαχία
Ο Χρήστος Μπίστης εκπρόσωπος της ΑΝΤΑΡΣΥΑ
Η Σύλβια Κοιλάκου, μέλος ΔΣ του Εργατικού Κέντρου Αθήνας και πρόεδρος του Σωματείου Μισθωτών Τεχνικών
Ο Ηλίας Παπαχατζής, από τη Διοίκηση της ΟΛΜΕ
Ο καθηγητής Παντείου Γεράσιμος Κουζής
Ο δημοτικός συμβουλος Αθήνας Πέτρος Κωνσταντίνου
Εκπρόσωπος της επιτροπής των Ιρανών Πολιτικών Προσφύγων και εκπρόσωπος του Συλλόγου Φοιτητών Ιατρικής
Παραβρέθηκαν επίσης οι
Ηρακλής Γκότσης, Δημαρχος Νέας Ιωνίας
Γιώργος Γαβρίλης, από τη ΓΣΕΕ
Ευκλείδης Τσακαλώτος, πανεπιστημιακός
Βασίλης Μουλόπουλος, βουλευτής
Νίκος Μπελαβιλας, πανεπιστημιακός
Σταύρος Σταυρίδης, πανεπιστημιακός
Γρηγόρης Καλομοίρης, ΑΔΕΔΥ
Τακης Βαμβακίδης, ομάδα Hasta la Victoria Siempre
Κώστας Τσουκαλάς, περιφερειακός σύμβουλος
Θοδωρής Δρίτσας, κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος ΣΥΡΙΖΑ
Τζο Βαλέντσια, Ένωση Φιλιππινέζων Εργαζομένων ΚΑΣΑΠΙ
Κάτια Γέρου, ηθοποιός
Ράνια Αστρινάκη πανεπιστημιακός
Τίνα Ζορμπαλά, πανεπιστημιακός
Ντίνος Παντελίδης, Διδασκαλική Ομοσπονδία
και άλλοι.
Πηγή: Πρωτοβουλία Αλληλεγγύης στους 300 Μετανάστες Απεργούς Πείνας στην Αθήνα
