Τι είναι η Γάζα; Ενα Στρατόπεδο Συγκέντρωσης ανθρώπων που περίσσεψαν απ' τον κόσμον αυτόν. Ανθρώπων που εξοντώνονται λόγω της καταγωγής τους - είναι Παλαιστίνιοι. Κι εξοντώνονται απ' τα παιδιά και τα εγγόνια εκείνων που χάθηκαν στο Ολοκαύτωμα.Είναι η Γάζα -δεκαοχτώ μήνες τώρα αποκλεισμένη- ένα Γκουαντάναμο κι ένα Νταχάου εν τω άμα. Διοικείται από κάπο και πυρπολείται απ' τους υπερανθρώπους της εν πολλαίς αμαρτίαις Γουώλ Στρητ. Είναι η Γάζα το όνειδος της Ευρώπης, είναι προσέτι το φλεγόμενο λάβαρο (σαν από την Κου Κλουξ Κλαν) των ΗΠΑ, όταν θέλουν να δείξουν στην Οικουμένη το στίγμα τους. Και το δείχνουν διαρκώς, ανειρήνευτα από το 1948 έως σήμερα...

Χριστουγεννιάτικα

Πρωτοχρονιάτικα

και την ιερή τους μέρα της αργίας του Σαββάτου επέλεξαν οι Ισραηλινοί για να εισβάλουν από αέρος στη Γάζα και να την κάνουν ακόμα μία φορά κόλαση πυρός, γης Μαδιάμ, κρανίου τόπο, έναν Γολγοθά βοώντα φωνή και φωνή οργής, θρήνου και εκδίκησης.
Μια χώρα κατάφρακτη, το Ισραήλ, διαπράττει ένα τερατώδες έγκλημα πολέμου εν καιρώ -υποτίθεται- ειρήνης με τον πιο βάρβαρο τρόπο και υπό την πιο ειρωνική και χυδαία σημειολογία.Το Ισραήλ στηριγμένο στις αμερικανικές πλάτες και -σε αυτήν τη συγκυρία στη σιωπή των Αραβικών ηγεσιών- βγάζει τη γλώσσα του στην ανθρωπότητα, στη μνήμη της και στο μέλλον της. Ενα κράτος τρομοκράτηςπολλά ευνοημένο από την πολιτική κατευνασμού απέναντί του πολλών γειτόνων του καθώς και σφόδρα υποστηριζόμενο από τη Δύση στο σύνολό της, μετέρχεται ναζιστικές μεθόδους και χτυπάει όποιον γουστάρει, όπου γουστάρει, όποτε γουστάρει.
Το Ισραήλ με πρωθύστερο πρόσχημα τις δέκα ρουκέτες που μπόρεσε να του ρίξει (κατόπιν, στην άμυνά της η Χαμάς) προσέθεσε πάλι αίμα στο αίμα και θα συνεχίσει να το κάνει. Είτε εξαπολύσει χερσαία επίθεση, είτε συνεχίσει την από αέρος πυρπόληση, έχει δώσει το μήνυμά του στην Οικουμένη -κι όχι μόνον στον ψοφοδεή ΟΗΕ- αυτήν τη μαριονέτα των ΗΠΑ, αλλά στο σύνολο των λαών: η διεύρυνση των πολεμικώνεπιχειρήσεων σε μια τεράστια περιοχή που αρχίζει απ' τις ταραγμένες Ινδίες, το Πακιστάν, το ήδη αιμάσσον Αφγανιστάν, το Ιράν, το Κουρδιστάν, τον Καύκασο και καταλήγει στην Αίγυπτο, στο Σουδάν, στην Αιθιοπία και στη Σομαλία, μπορεί ανά πάσα στιγμή να εκδηλωθεί.
Για όλα αυτά ο κ. Ομπάμα ομίλησε με την γκρουπενφύρερ Κοντολίζα Ράιχ οκτώ μόλις λεπτά. Υποθέτω ότι θα αφιερώσει περισσότερο χρόνο όταν έλθει εν τη βασιλεία τουσυνομιλώντας με τον προσωπάρχη του κ. Ραμ Εμάνιουλ, επιφανές στέλεχος του Εβραϊσμού στις ΗΠΑ, γνωστό σκυλί του πολέμου και πραιπόζητο (πέστε το και ομοτράπεζο, πέστε το και τραπεζοκόμο) της κυρίας Χίλαρυ Λεβίνσκυ Κλίντον, για πάρτη της οποίας το Εβραϊκό Λόμπυ στις ΗΠΑ ξόδεψε μιλιούνια δολάρια μπας και βγει -τέτοια δολάρια γεμάτα αίμα, βόμβες και καθώς πρέπει κουβέντες.
Το μήνυμα είναι σαφές! Η ενδημούσα κρίση στη Μέση Ανατολή μπορεί να πυροδοτήσει κρίσεις παντού - «με τα λεφτά μου (βγάζω Προέδρους στις ΗΠΑ) και με τον παρά μου (τους κάνω ό,τι θέλω)»! Αυτή είναι η δήλωση του Ισραήλ, του κράτους χωροφύλακα των ΗΠΑ αλλά ταυτοχρόνως και του Εβραϊκού Λόμπυ που διοικεί τις ΗΠΑ.
Το μόνον που βρήκαν να πουν οι Αμερικανοί στους Ισραηλινούς για τη νέα σφαγή είναι να προσέξουν να μη χτυπούν αμάχους (όπως κάνουν οι ίδιοι ασταμάτητα στο Ιράκ και το Αφγανιστάν είτε εκ προθέσεως είτε από ανικανότητα και μπουνταλοσύνη).Ομως αυτή η πιπίλα για τα «έξυπνα όπλα», τους «ακριβείς βομβαρδισμούς» και τις -φευ- «παράπλευρες απώλειες» έχει κρατήσει πολύ και δεν πείθει κανέναν εκτός εκείνων που προσκυνάνε τις αμερικανιές (για να κρύψουν τις δικές τους ντροπές). Ουδείς πόλεμος ποτέ από γενέσεως πολέμων έκανε διακρίσεις μεταξύ μαχίμων και αμάχων στις επιχειρήσεις.
Από τους ανηλεείς Ελληνες, που μόνον αν έκαναν σπονδές (και δεν τις παραβίαζαν) άφηναν να γλυτώσει καμιά ψυχή ή κάνα γαϊδουράκι, από τις δορυάλωτες πόλεις, έως τους Σταυροφόρους κι από τους Αυστριακούς που μπήκαν στον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο σφάζοντας έως κότας το πλησιέστερο στα σύνορά τους σερβικό χωριό
έως τους Αμερικανούς που αφάνισαν εν μια νυκτί 160.000 έως 200.000 Γιαπωνέζους λαμπαδιάζοντας με βομβαρδισμό-τάπητα το Τόκυο στα 1945, από πάντα και διαρκώς ο πόλεμος ουδέποτε κάνει διακρίσεις στα θέατρα των επιχειρήσεων.
Η Γάζα για το Ισραήλ έχει γίνει ένα Στρατόπεδο Συγκέντρωσης του καιρού μας, όπου όποτε θέλουν μπουκάρουν οι γκαουλάϋτερ κι ανάβουν τους φούρνους. Είναι ο ναζισμός της εποχής μας και υποστηρίζεται από πλήθος «συνεργατών» και δωσιλόγων σε πλήθος χωρών, κυρίως της Δύσης. Είναι αυτοί οι ίδιοι που κατηγορούν για «αντισημιτισμό» και «αντιαμερικανισμό» όσους αντιδρούν στα έργα τους, που προγράφουν κόσμο (κι, όπου τους παίρνει, δολοφονούν), είναι τα τσιράκια της Μοσάντ που υπηρετούν ως πεμπτοφαλλαγγίτεςσε έναν πόλεμο που δεν έχει τέλος.Σε έναν «χρήσιμο πόλεμο»-εργαλείο για την κατασκευή του μέλλοντος.
Η κρίση του 1929 εκτονώθηκε με τον εκφασισμό της μισής Ευρώπης και την έκρηξη του πολέμου στα 1939.Κι αν η οικονομία των ναζί στήθηκε με άξονα τον επανεξοπλισμό και αναπόφευκτο στόχο τον πόλεμο (αυτή την «ανάκαμψη» πέτυχε ο Χίτλερ), άλλο τόσο σήμερα η πολεμική οικονομία ή ο έλεγχος της οικονομίας διά του πολέμου προβάλλει ως η μοναδική σανίδα σωτηρίας (που είναι ικανοί να αντιληφθούν οι ιέρακες του πετρελαιο-εξοπλιστικού συμπλέγματος) για τους κεφαλαιοκράτες μετά τον νεοφιλελευθερισμό και εξ αιτίας του...

ΣΤΑΘΗΣ Σ. 29.ΧΙΙ.2008 stathis@enet.gr

ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - 29/12/2008

Ναυτίλος

Το μόνον το οποίον δεν ζήτησαν από τους (ως κουκουλοφόρους συκοφαντούμενους) πιτσιρικάδες οι έκτακτοι στρατοδίκες της επικράτειας είναινα κάνουν οικονομία στις μολότοφ, για να μην ακριβύνει η βενζίνη.............................................................Οχι μόνον δεν ακούμε τι λένε οι νέοι, αλλά ούτε που ξέρουμε τι τους λέμε (τώρα! διότι επί εικοσαετίαν τους φλομώσαμε υπέρ ιδιωτείας και ιδιώτευσης). Ε λοιπόν! ούτε ιδιώτευσαν (αποβλακώθηκαν) ούτε ιδιωτεύουν (τα παρατάνε). Αντιθέτως αγορεύουν (μιλάνε) και αγορεύουν (πολιτεύονται)...
...........
Του κακού τη σκάλα κατεβαίνει όλο και πιο πολύ εις βάθος ο κ. Στυλιανίδης, κάθε φορά που προβαίνει σε δηλώσεις (μετά την αρχική του αβελτηρία). Καταφεύγοντας μάλιστα σε τετριμμένα κλισέ. Οπως ότι: «Κανείς δεν δικαιούται να εκμεταλλεύεται τον ψυχισμό των νέων χτίζοντας πολιτικές πάνω στο μίσος». Πολύ βολική έννοια το μίσος. Αλλά γιατί θα ήταν κακό να μισεί κανείς τον φόνο; τον ρατσισμό, τον φασισμό, την εκμετάλλευση, τον αποκλεισμό;Οχι μόνον τετριμμένο το κλισέ, αλλά ένα ακόμα δείγμα γραφής λόγου που απευθύνεται μόνον στην αυθεντία του. Και τέτοιος λόγος (κι όχι διάλογος) είναι μόνον ο (μισαλλόδοξος κι αυταρχικός) λόγος της εξουσίας -με εφτά ράβδους αντί εφτά φωνήντα απευθύνεται ο κ. υπουργός στους νέους. Προσέτι, είναι τουλάχιστον απαράδεκτο για υπουργό Παιδείας να πετάει κοτσάνες κι ελληνικούρες όπως: «των δικών τους ιδεών που δεν μπόρεσαν να επικοινωνήσουν μέσα στην κοινωνία». Το επικοινωνώ σε πείσμα των αγροίκων της δημοσιογραφίας, της πολιτικής και της διαφήμισης παραμένει αμετάβατο. Επικοινωνώ με κάτι, δεν επικοινωνώ κάτι σε κάποιον. Κι όταν μιλάει ένας υπουργός Παιδείας στα παιδιά, τα οποία κατά τα άλλα έχει φορτώσει πανεπιστημιακή ύλη ήδη απ' το Δημοτικό, καλό είναι να μην τους δίνει ένα παράδειγμα βροντώδους αγραμματοσύνης, υποσημειώνοντας ταυτοχρόνως πόσον άσχετη με τη μόρφωση μπορεί να 'ναι η «επιτυχία».Η «επιτυχία» που επί εικοσαετίαν προβάλλεται ως πρότυπο στους παίδες: ζήσε κι άσε τους άλλους να πεθάνουν. (Και για να είσαι σίγουρος, φά' τους)...
ΣΤΑΘΗΣ Σ. 15.ΧΙΙ.2008 stathis@enet.gr
ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ – 15/12/2008

15-years old boy murdered by a cop.Athens,Greece.

cops,pigs,murderers.

Μάνος Χατζιδάκης-22 χρόνια πριν

«Μια μωβ σκιά»...

Αρθρο του ΜΑΝΟΥ ΧΑΤΖΙΔΑΚΙ για τα επεισόδια που έγιναν τον Μάιο του 1986... Δημοσιεύτηκε στο περιοδικό «Το Τέταρτο»

«...Μια μωβ σκιά Μαΐου ξάπλωσε στον τόπο. Οσα συνέβησαν στα Εξάρχεια και στη Νομική Σχολή. Και στην οδό Σκουφά και Σόλωνος, Μαυρομιχάλη και Ιπποκράτους ενόχλησαν τους Ελληνες πολίτες και αγανάκτησαν τον Τύπο ολόκληρο. Γιατί δεν τους εξολοθρεύουν και δεν τους σπάνε το κεφάλι. Γιατί δεν ρίχνουν δακρυγόνα. Και η Σύγκλητος και οι φοιτητές όλων των παρατάξεων, όλοι αγανακτισμένοι με τα τριάντα-εκατό παιδιά που δεν το βάζουν κάτω, δεν εννοούνε να παραδεχτούν πως η όποια ελευθερία ανήκει μόνο στους αστυνομικούς και τους ηλικιωμένους. Που δεν μπορούν να αντιληφθούν γιατί καταδιώκονται αδιάκοπα, προπηλακίζονται ατελείωτα και συνεχώς υποχρεούνται να δέχονται εξευτελισμούς. Κι ο προπηλακισμός αρχίζει από τον δάσκαλο, τον επιστάτη του σχολείου, από τον οδηγό και τον εισπράκτορα του λεωφορείου, απ' τον καθηγητή και τον δημόσιο λειτουργό ώς τον δημόσιο υπάλληλο, από τους αξιωματικούς κι εκπαιδευτές στο κέντρο κατατάξεως ώς τον τυχαίο μοτοσικλετιστή της τροχαίας που θα του ζητήσει άδειες, ταυτότητες και πιστοποιητικά. Ως τον γιατρό του νοσοκομείου που θα τον πάνε σηκωτό, ύστερα από τη γροθιά του οργάνου της τάξεως. Και το γνωρίζουμε πολύ καλά.
Εξύβριση αρχής - έτσι ονομάζεται η απαίτηση εξηγήσεων. Χειροδικία κατά της αρχής - έτσι είθισται να αποκαλείται η ενστικτώδης κίνηση του αμυνόμενου νέου. Και η ιστορία δεν έχει τέλος. Η ανωνυμία και η εισαγγελική αρχή θα του προσφέρει ή μια τραυματική αγανάκτηση ισόβια ή τον επιζητούμενο από την πολιτεία ευνουχισμό του. Αυτή είναι μια καθημερινή πραγματικότητα και, δυστυχώς, γνησίως ελληνική τα πρόσφατα και τελευταία σαράντα χρόνια - όσα είχα δηλαδή την ευτυχία να ζήσω σαν επώνυμος πολίτης εις τούτον τον ένδοξον κατά τα άλλα τόπον μας.Μια μωβ σκιά Μαΐου σκέπασε την Αθήνα. Κι όμως δεν βρέθηκε ένας δημοσιογράφος, μια εφημερίδα ν' αγανακτήσει και να διαμαρτυρηθεί, να καταγγείλει την αλήθεια για αυτό το τρίγωνο του αίσχους. Σκουφά, Μαυρομιχάλη και Ιπποκράτους. Κι άρχισε μια σκόπιμη, ύποπτη κι έντεχνη σύγχυση τριών ασχέτων μεταξύ των περιπτώσεων. Οι νεαροί των Εξαρχείων να παρουσιάζονται ίδιοι με τους αλήτες των γηπέδων, τους επονομαζόμενους χούλιγκανς, και επιπλέον να καλλιεργείται η εντύπωση στην κοινή γνώμη, με στήλες ολόκληρες των θλιβερών εφημερίδων μας, ότι οι νέοι αυτοί, οι αναρχικοί, είναι οι βομβιστές και ίσως οι πιθανοί δράστες των δολοφονιών ή εμπρησμών. Και φυσικά, όταν με το καλό τελειώσει η δίωξη των εκατό, σαράντα ή είκοσι παιδιών και η όλη επιχείρηση στεφθεί με «επιτυχία», να πάρει τις διαστάσεις ενός πραγματικού θριάμβου... κατά του εγκλήματος. Την ίδια ώρα που δολοφονούνται εκδότες και οι δολοφόνοι δεν ανευρίσκονται. Δολοφονούνται πολίτες και οι δολοφόνοι δεν αποκαλύπτονται. Πεθαίνουν νέοι από ξυλοδαρμούς και οι δράστες κυκλοφορούν ανενόχλητοι και, τέλος, δεν... ανακαλύπτονται.Την ίδια ώρα η πολιτεία αγανακτεί διότι υπάρχουν μερικά ζωντανά της κύτταρα που αντιδρούν άτεχνα, ανοργάνωτα, ίσως μ' αφέλεια, σ' όλην αυτή την οργανωμένη κρατική ασχήμια, αντί να βλογάμε τον Θεό που βρίσκονται ακόμη μερικοί που δεν συνήθισαν στην «παρουσία του τέρατος». (...) Κορίτσια κι αγόρια με γυαλιά, έτσι καθώς κοιτάτε με απορία κι αγανάκτηση για ό,τι συμβαίνει γύρω σας, είμαι μαζί σας. Και σας αγαπώ».
ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - 09/12/2008

10-12-2008

Δολοφόνησαν τον Αλέξη.
Ράμπο με γεμάτα όπλα και άδεια κεφάλια.
Αποφασίζουν και εκτελούν.
Και βλέπω ανθρώπους που κοιμούνται - με την άγνοια για μαξιλάρι ή τη βλάκεια-
να ωρύονται.
Για τις σπασμένες βιτρίνες και την καμμένη πόλη.
Μόνο που δεν έχουν καταλάβει -και ίσως δεν μπορούν-,
οτι η βία φέρνει βία.
Ανεξέλεγκτη.

Δε μας φτάνουν τα λουλούδια.
Δε μας αρκούνε τα τραγούδια.

Give peace a fuck.