Η 23χρονη Αμερικανοεβραία Ρέιτσελ Κόρι ταξίδεψε από τις ΗΠΑ στη Λωρίδα της Γάζας τον Ιανουάριο του 2003, για να συμμετάσχει στη δράση της οργάνωσης μη βίαιου ακτιβισμού ISM (International Solidarity Movement). Στις 16 Μαρτίου 2003, η Ρέιτσελ καταπλακώθηκε από μπουλντόζα του ισραηλινού στρατού στην προσπάθειά της να αποτρέψει την κατεδάφιση του σπιτιού μιας οικογένειας Παλαιστινίων.
Ο θάνατος της Ρέιτσελ απασχόλησε τα διεθνή ΜΜΕ και προκάλεσε πολλές διαμαρτυρίες. Εκπρόσωπος του ισραηλινού στρατού δήλωσε ότι επρόκειτο για ατύχημα, ότι ο χειριστής ούτε είδε ούτε άκουσε τη Ρέιτσελ. Αυτόπτες μάρτυρες όμως είπαν ότι η Ρέιτσελ βρέθηκε για αρκετά δευτερόλεπτα στο οπτικό πεδίο του χειριστή της μπουλντόζας, η οποία συνέχισε την πορεία της περνώντας από πάνω της. Ο πρωθυπουργός του Ισραήλ Αριέλ Σαρόν υποσχέθηκε στον πρόεδρο Μπους μία «αμερόληπτη, ενδελεχή έρευνα», η οποία τελικά δεν καταλόγισε καμία ευθύνη στον στρατό. Επτά χρόνια μετά το θάνατο της Ρέιτσελ Κόρι, στις 10 Μαρτίου 2010, ξεκινά στη Χάιφα η εκδίκαση της αγωγής που κατέθεσαν οι γονείς της Ρέιτσελ κατά του Υπουργείου Άμυνας του Ισραήλ. Στη δίκη θα καταθέσουν και οι τέσσερις αυτόπτες μάρτυρες του θανάτου της Ρέιτσελ, στους οποίους είχε όλο αυτό το διάστημα απαγορευτεί η είσοδος στη χώρα.
Μετά το θάνατο της Ρέιτσελ, οι γονείς της δημοσίευσαν στο διαδίκτυο μέρος των ημερολογίων και των e-mail που έστελνε σε φίλους και στη μητέρα της. Ανάμεσα σ αυτούς που τα διάβασαν ήταν κι ο ηθοποιός και σκηνοθέτης Alan Rickman, ο οποίος θέλησε να τα δραματοποιήσει. Μαζί με την Katharine Viner, δημοσιογράφο της εφημερίδας The Guardian, επιμελήθηκαν τα κείμενα που τους εμπιστεύθηκαν οι γονείς της Ρέιτσελ συνθέτοντας έναν θεατρικό μονόλογο με τίτλο Το όνομά μου είναι Rachel Corrie.
Η παράσταση ανέβηκε για πρώτη φορά στο Royal Court Theater του Λονδίνου το 2005, σε σκηνοθεσία του Alan Rickman, όπου και σημείωσε τεράστια επιτυχία, αποσπώντας το βραβείο «London Theatergoers’ Choice Award» για την «Καλύτερη Θεατρική Παράσταση», «Καλύτερη Σκηνοθεσία» και «Καλύτερη Σόλο Ερμηνεία»Παίχτηκε έκτοτε σε πολλά θέατρα της Αγγλίας και της Αμερικής, καθώς και σε πολλές άλλες χώρες παγκοσμίως, όπως την Αυστραλία, τοΜεξικό ακόμα και το Ισραήλ.Αξιοσημείωτη παραμένει η ακύρωση - για το φόβο πολιτικών αντιποίνων - προγραμματισμένων παραστάσεων στη Νέα Υόρκη, το Μαϊάμι και το Τορόντο.Η ιστορία της Αμερικανίδας ακτιβίστριας Rachel Corrie μεταφέρεται τώρα στο ΔΩΜΑ του Θεάτρου του Νέου ΚόσμουΣυντελεστές:
Μετάφραση Νάνσυ ΤρικκαλίτηΣκηνοθεσία: Μάνια Παπαδημητρίου
Βοηθός Σκηνοθέτη: Μάρω Αγρίτη
Μουσική Επιμέλεια: Μάνια Παπαδημητρίου
Επιμέλεια Κίνησης: Πάρης Μαντόπουλος
Σκηνικά: Άρτεμις Θεοδωρίδη
Video: Αγγέλα Δεσποτίδου
Φωτισμοί: Αλέκος Αναστασίου
Φωτογραφίες: Θάνος Χόνδρος
Ερμηνεία:Δήμητρα Σύρου
Συμμετέχει:Μάρω Αγρίτη
Ένα θέατρο ντοκουμέντο που «μιλάει» την αλήθεια. Πόσο κοστίζει άραγε κάτι τέτοιο; Για τη Rachel κόστισε μία ζωή… Μία 23χρονη κοπέλα που βρήκε το θάρρος να περάσει στην απέναντι όχθη και να δει την αλήθεια της άλλης πλευράς με τα δικά της μάτια… Την αλήθεια του παλαιστινιακού λαού που εδώ και 60 χρόνια βρίσκεται σε απόγνωση…
Περισσότερες πληροφορίες: http://www।theatroneoukosmou.gr http://rachelcorriefoundation।org/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου