ΑΠΙΣΤΕΥΤΕΣ ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΣΤΙΣ ΦΥΛΑΚΕΣ.ΑΠΛΟΙ ΔΕΣΜΟΦΥΛΑΚΕΣ ΚΑΝΟΥΝ ΚΟΛΠΙΚΟΥΣ ΕΛΕΓΧΟΥΣ ΜΕ ΤΟ ΠΡΟΣΧΗΜΑ ΤΗΣ ΜΕΤΑΦΟΡΑΣ ΝΑΡΚΩΤΙΚΩΝ-ΔΙΑΔΩΣΤΕ ΤΟ
Πέμπτη, Μάρτιος 05, 2009, posted by ΠΡΕΖΑ TV at 11:21 πμ
Διαβαστε με προσοχη τα οσα συγκλονιστικα καταγγελει πρωην κρατουμενη των φυλακων Κορυδαλλου......
Μας είπε πολλά ανατριχιαστικά.Ανάμεσα σ' αυτά είναι η υποχρεωτική «υποτιμητική και εξευτελιστική» κολπική εξέταση που υφίστανται όλες οι κρατούμενες κάθε φορά που εισέρχονται σε δύο φυλακές (του Κορυδαλλού και του Ελεώνος Θηβών), η οποία γίνεται τις περισσότερες φορές όχι από γυναικολόγο, αλλά από οποιαδήποτε φύλακα τυχαίνει να έχει βάρδια!
«Σπάνια πηγαίνει στον Κορυδαλλό γυναικολόγος», αλλά και τότε... «τα γυναικολογικά εργαλεία και κυρίως ο διαστολέας του κόλπου είναι σκουριασμένα και για την αποστείρωσή τους αρκεί ο εμποτισμός τους με απλό αντισηπτικό»!
Η υποχρεωτική κολπική εξέταση (με όλα όσα την ακολουθούν) χαρακτηρίζεται από τη Μ. «ουσιαστικά ως βιασμός» και ως «βασανιστήριο».Προσθέτει ότι το «ακραίο αυτό μέτρο» -που γίνεται με τον ισχυρισμό της αποτροπής απόπειρας εισαγωγής ναρκωτικών ουσιών στις φυλακές- έχει γίνει «καταχρηστικός θεσμός».
Η ίδια καταγγέλλει ότι: «Μία κρατούμενη που εισέρχεται ή επιστρέφει στις δύο προαναφερόμενες φυλακές (από άδεια, από μεταγωγή, από νοσοκομείο κ.λπ.) είναι υποχρεωμένη, ανεξαρτήτως αν υπάρχουν υπόνοιες ή σχετικές πληροφορίες γι' αυτήν, να δεχτεί αυτή την επικίνδυνη για την υγεία της διαδικασία.Είτε δεχτεί να υποστεί αυτήν τη διαδικασία είτε όχι, αυτό που την περιμένει είναι η απομόνωση!Αν η κρατούμενη δεχτεί τον κολπικό έλεγχο, τότε θα οδηγηθεί στην απομόνωση επί τρεις ημέρες. Αν δεν πειθαρχήσει, θα μείνει στην απομόνωση τουλάχιστον για πενθήμερο».
Και συνεχίζει: «Μετά τον έλεγχο η κρατούμενη οδηγείται στην απομόνωση. Η τουαλέτα που υπάρχει παρακολουθείται ηλεκτρονικά. Μέσα στις τρεις αυτές ημέρες η κρατούμενη πρέπει να έχει οκτώ κενώσεις. Διαφορετικά θα παραταθεί η κράτησή της στην απομόνωση.Επειδή όμως αυτό δεν είναι φυσιολογικό να συμβεί, τότε οι έγκλειστες αναγκάζονται να χρησιμοποιήσουν καθαρτικό που τους παρέχει η υπηρεσία. Και βέβαια και αυτό αποτελεί έναν άλλο τρόπο βασανισμού, αφού λαμβάνουν το καθαρτικό για να μην παραταθεί ο χρόνος παραμονής τους στην απομόνωση.
Ενας τρίτος βασανισμός είναι να σε παρακολουθούν ηλεκτρονικά στην τουαλέτα σε τόσο προσωπικές στιγμές οι οποίες μάλιστα είναι αποτέλεσμα εξαναγκασμού.Οταν βγαίνουν οι κρατούμενες από την απομόνωση, υφίστανται εκ νέου κολπική έρευνα, συνήθως από όποια γυναίκα υπάλληλο έχει βάρδια! Αν μια κρατούμενη αρνηθεί να υποστεί αυτό τον έλεγχο, τότε κινδυνεύει να μείνει στην απομόνωση για τουλάχιστον πέντε ημέρες και με ό,τι συνεπάγεται αυτό».
Οι κρατούμενες που αρνήθηκαν το τελευταίο διάστημα να υποστούν αυτό τον έλεγχο έβγαιναν από την απομόνωση έπειτα από παρεμβάσεις της Πρωτοβουλίας για τα Δικαιώματα των Κρατουμένων, ενώ τελευταία στη Θήβα υπήρξε και πειθαρχική τιμωρία για «απείθεια».
Σύμφωνα με την Πρωτοβουλία για τα Δικαιώματα των Κρατουμένων, η παραπάνω διαδικασία είναι αντίθετη με τον εσωτερικό κανονισμό λειτουργίας Γενικών Καταστημάτων Κράτησης (άρθρο 10 παρ. 5), που αναφέρει ρητά ότι μόνο «εφόσον υπάρχουν υπόνοιες ότι ένας κρατούμενος φέρει απαγορευμένες ουσίες ή άλλα απαγορευμένα είδη στο κατάστημα κράτησης επιτρέπεται με εντολή του εισαγγελέα-επόπτη η ενδοσωματική ή ακτινολογική έρευνα που γίνεται από γιατρό».Αυτή η πρακτική έχει καταγγελθεί από την Ευρωπαϊκή Κοινότητα.
Επίσης η Πρωτοβουλία αναφέρει ότι σύμφωνα με έκθεση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Πρόληψης των Βασανιστηρίων (CPT) το 2006 (81), είναι καταδικαστέα η σχετική πρακτική, καθώς τέτοιου είδους εξετάσεις πρέπει να εφαρμόζονται σε ελάχιστες περιπτώσεις, όχι συστηματικά και από γιατρούς.Παράλληλα η Μ. επισημαίνει ότι «οι κρατούμενες μπορούν να ελεγχθούν με άλλους τρόπους που δεν προσβάλλουν την προσωπικότητά τους, όπως υπερηχογράφημα, μηχάνημα ανιχνεύσεων ναρκωτικών, ναρκοτέστ, ακόμα και ακτινογραφίας σε κάποιες περιπτώσεις».
Η Μ. αναφέρεται ακόμα στην έλλειψη γιατρών, στην έλλειψη οποιασδήποτε πρόληψης για κοινωνική επανένταξη, «κάτι που οδηγεί μετά την αποφυλάκιση σε απόλυτη ένδεια» κ.λπ. «Το θέμα», τονίζει, «είναι να μη βγει κάποιος πιο άχρηστος απ ό,τι μπήκε».Θεωρεί ότι ο πρόσφατος νόμος του υπουργείου Δικαιοσύνης δεν άλλαξε τίποτα. Για τον εαυτό της λέει ότι «ο εγκλεισμός της ήταν μια τραγική εμπειρία». Για το διάστημα που είναι αποφυλακισμένη αυτό που νιώθει ακόμη είναι «παγωμάρα».
..Κυριοι Παυλοπουλε,Μαρκογιαννακη και Δενδια...ολα αυτα γινονται ωστε να σωφρονιστουν οι κρατουμενες;;;Εδω εχουμε να κανουμε με ξεκαθαρους βιασμους και βασανιστηρια μεσα στις φυλακες...και παρολα αυτα η κυβερνηση σιωπα.Ποιες ειναι οι θεσεις και γιατι οι κυβερνησεις ΠΑΣΟΚ και Νεας Δημοκρατιας,δεν εχουν κανει τιποτε τοσα χρονια,ωστε να διευθετηθει η υποθεση;;;
Σάββατο 7 Μαρτίου 2009
ΕΠΩΝΥΜΩΣ
Δουλειά - δουλεία, κατάθλιψη και φάρμακα...
ΤΟΥ ΡΟΥΣΣΟΥ ΒΡΑΝΑ Από τα «ΝΕΑ»
«Η εργασία, όταν καταντάει δουλεία, γίνεται καταθλιπτική. Εκατοντάδες χιλιάδες Γερμανοί εργαζόμενοι το έχουν ρίξει στα χάπια για να σιγουρέψουν τη δουλειά τους. Για να μη τη χάσουν, ντοπάρονται με φάρμακα που διώχνουν την κούραση και το στρες και αυξάνουν την απόδοση.
Το ντοπάρισμα των εργαζομένων γίνεται για πρώτη φορά γνωστό σε όλη του την έκταση, ύστερα από έρευνα που έκανε η γερμανική ασφαλιστική εταιρεία DAK (στην οποία είναι ασφαλισμένοι 6,2 εκατομμύρια εργαζόμενοι). Η έρευνα έδειξε πως 2 εκατομμύρια εργαζόμενοι παίρνουν περιστασιακά αντικαταθλιπτικά και ψυχοδιεγερτικά φάρμακα για να αυξήσουν την απόδοσή τους στη δουλειά, ενώ 800.000 εργαζόμενοι τα παίρνουν καθημερινά. "Για μας είναι ένα σήμα κινδύνου που μας δείχνει πως ένα μέρος των εργαζομένων έχει πέσει στην ίδια παγίδα του ντοπαρίσματος που έχουν πέσει και οι αθλητές" λέει ο Χέρμπερτ Ρέμπσερ, πρόεδρος της DAK. Γιατί ο ανταγωνισμός στη ζούγκλα της δουλειάς είναι σκληρός. Οι απολύσεις πολλές. Και σε αυτόν τον ανταγωνισμό κερδίζουν μόνο οι καλύτεροι, όπως λένε οι οργανωτές του.
Ο άνθρωπος για τον οποίο μιλούσε τις προάλλες η Αμερική, δεν θα μάθουμε ποτέ αν ήταν ο καλύτερος ή ο χειρότερος. Εργαζόμενος στα πολυκαταστήματα Γουόλ-Μαρτ, 58 ετών, αποφάσισε μια μέρα πως δεν άντεχε άλλο. Και αυτοπυρπολήθηκε στο πάρκινγκ της δουλειάς του, μπροστά στα μάτια των περαστικών. Ο γιος του δεν μπορεί να εξηγήσει την αυτοκτονία του πατέρα του.
Ομως, μερικά χρόνια νωρίτερα, μια συγγραφέας είχε δώσει τη δική της εξήγηση. Αφού συμφώνησε με τον εκδότη της, η Μπάρμπαρα Ερενραϊχ ξεκίνησε ένα μακρύ ταξίδι για να περιγράψει την κατάσταση στην αμερικανική αγορά εργασίας. Με 1.300 δολάρια για έκτακτα έξοδα στην τσέπη, άφησε το μεσοαστικό σπίτι της κι άρχισε να ψάχνει δουλειά -μια οποιαδήποτε δουλειά. Στη Φλόριντα βρήκε στέγη και μια θέση σερβιτόρας. Αντεξε ένα μήνα, ώσπου σωριάστηκε στη νυχτερινή βάρδια. Εφυγε για το Πόρτλαντ. Αφού έψαξε πολύ, βρήκε δουλειά σε ένα γηροκομείο κι αργότερα σε μια εταιρεία με καθαρίστριες. Μα πάλι της φάνηκε ασήκωτο το φορτίο και το στρες. Εφυγε για τη Μινεσότα. Κι εκεί ολοκλήρωσε την έρευνά της. Παρά την πολύμηνη περιπλάνησή της, δεν κατόρθωσε να βρει πουθενά μια δουλειά που θα της εξασφάλιζε μια αξιοπρεπή ζωή.
Από αυτές τις εμπειρίες της, η Μπάρμπαρα Ερενραϊχ έγραψε το βιβλίο "Για πενταροδεκάρες".Σε αυτό το βιβλίο φαίνονται τα πάθη και τα βάρη που από κάτω τους στενάζουν οι εργαζόμενοι φτωχοί: "Είναι οι πραγματικοί φιλάνθρωποι της κοινωνίας μας. Παραμελούν τα παιδιά τους, για να είναι φροντισμένα τα παιδιά των άλλων. Ζουν σε υποτυπώδη σπίτια, για να είναι τα σπίτια των άλλων τέλεια κι αστραφτερά. Υπομένουν στερήσεις, για να πέφτει ο πληθωρισμός και να ανεβαίνουν οι μετοχές. Οι εργαζόμενοι φτωχοί είναι οι ανώνυμοι δωρητές, οι άγνωστοι ευεργέτες όλων των άλλων».
Δουλειά - δουλεία, κατάθλιψη και φάρμακα...
ΤΟΥ ΡΟΥΣΣΟΥ ΒΡΑΝΑ Από τα «ΝΕΑ»
«Η εργασία, όταν καταντάει δουλεία, γίνεται καταθλιπτική. Εκατοντάδες χιλιάδες Γερμανοί εργαζόμενοι το έχουν ρίξει στα χάπια για να σιγουρέψουν τη δουλειά τους. Για να μη τη χάσουν, ντοπάρονται με φάρμακα που διώχνουν την κούραση και το στρες και αυξάνουν την απόδοση.
Το ντοπάρισμα των εργαζομένων γίνεται για πρώτη φορά γνωστό σε όλη του την έκταση, ύστερα από έρευνα που έκανε η γερμανική ασφαλιστική εταιρεία DAK (στην οποία είναι ασφαλισμένοι 6,2 εκατομμύρια εργαζόμενοι). Η έρευνα έδειξε πως 2 εκατομμύρια εργαζόμενοι παίρνουν περιστασιακά αντικαταθλιπτικά και ψυχοδιεγερτικά φάρμακα για να αυξήσουν την απόδοσή τους στη δουλειά, ενώ 800.000 εργαζόμενοι τα παίρνουν καθημερινά. "Για μας είναι ένα σήμα κινδύνου που μας δείχνει πως ένα μέρος των εργαζομένων έχει πέσει στην ίδια παγίδα του ντοπαρίσματος που έχουν πέσει και οι αθλητές" λέει ο Χέρμπερτ Ρέμπσερ, πρόεδρος της DAK. Γιατί ο ανταγωνισμός στη ζούγκλα της δουλειάς είναι σκληρός. Οι απολύσεις πολλές. Και σε αυτόν τον ανταγωνισμό κερδίζουν μόνο οι καλύτεροι, όπως λένε οι οργανωτές του.
Ο άνθρωπος για τον οποίο μιλούσε τις προάλλες η Αμερική, δεν θα μάθουμε ποτέ αν ήταν ο καλύτερος ή ο χειρότερος. Εργαζόμενος στα πολυκαταστήματα Γουόλ-Μαρτ, 58 ετών, αποφάσισε μια μέρα πως δεν άντεχε άλλο. Και αυτοπυρπολήθηκε στο πάρκινγκ της δουλειάς του, μπροστά στα μάτια των περαστικών. Ο γιος του δεν μπορεί να εξηγήσει την αυτοκτονία του πατέρα του.
Ομως, μερικά χρόνια νωρίτερα, μια συγγραφέας είχε δώσει τη δική της εξήγηση. Αφού συμφώνησε με τον εκδότη της, η Μπάρμπαρα Ερενραϊχ ξεκίνησε ένα μακρύ ταξίδι για να περιγράψει την κατάσταση στην αμερικανική αγορά εργασίας. Με 1.300 δολάρια για έκτακτα έξοδα στην τσέπη, άφησε το μεσοαστικό σπίτι της κι άρχισε να ψάχνει δουλειά -μια οποιαδήποτε δουλειά. Στη Φλόριντα βρήκε στέγη και μια θέση σερβιτόρας. Αντεξε ένα μήνα, ώσπου σωριάστηκε στη νυχτερινή βάρδια. Εφυγε για το Πόρτλαντ. Αφού έψαξε πολύ, βρήκε δουλειά σε ένα γηροκομείο κι αργότερα σε μια εταιρεία με καθαρίστριες. Μα πάλι της φάνηκε ασήκωτο το φορτίο και το στρες. Εφυγε για τη Μινεσότα. Κι εκεί ολοκλήρωσε την έρευνά της. Παρά την πολύμηνη περιπλάνησή της, δεν κατόρθωσε να βρει πουθενά μια δουλειά που θα της εξασφάλιζε μια αξιοπρεπή ζωή.
Από αυτές τις εμπειρίες της, η Μπάρμπαρα Ερενραϊχ έγραψε το βιβλίο "Για πενταροδεκάρες".Σε αυτό το βιβλίο φαίνονται τα πάθη και τα βάρη που από κάτω τους στενάζουν οι εργαζόμενοι φτωχοί: "Είναι οι πραγματικοί φιλάνθρωποι της κοινωνίας μας. Παραμελούν τα παιδιά τους, για να είναι φροντισμένα τα παιδιά των άλλων. Ζουν σε υποτυπώδη σπίτια, για να είναι τα σπίτια των άλλων τέλεια κι αστραφτερά. Υπομένουν στερήσεις, για να πέφτει ο πληθωρισμός και να ανεβαίνουν οι μετοχές. Οι εργαζόμενοι φτωχοί είναι οι ανώνυμοι δωρητές, οι άγνωστοι ευεργέτες όλων των άλλων».
EK ΤΩΝ ΕΣΩ
**ΝΤΡΟΠΗ... «Εικόνες που δεν τιμούν κανέναν Ελληνα πολίτη συμβαίνουν καθημερινά στην Υπηρεσία Αλλοδαπών της Οδού Πέτρου Ράλλη»...
Από τον «Αδ. Τύπο»:
- «Από τα ξημερώματα χιλιάδες αλλοδαποί "πολιορκούν" τα γραφεία για να εξασφαλίσουν το "μαγικό χαρτάκι" που θα τους επιτρέψει να καταθέσουν μια αίτηση. Μάλιστα, οι αλλοδαποί έχουν στήσει έναν πρωτότυπο καταυλισμό, με ανθρώπους να κοιμούνται σε κουβέρτες δύο και τρεις μέρες προκειμένου να πάρουν σειρά. Οσον αφορά τα μέτρα που ελήφθησαν; Απλώς τους απομάκρυναν από την πρόσοψη του κτιρίου και τους "έσπρωξαν" στα στενά που είναι πίσω από το τμήμα. Χώρια από το ότι κάποιοι ενδεχομένως εκμεταλλεύονται τη δυστυχία αυτών των ανθρώπων... Καλό θα ήταν, λοιπόν, να ληφθούν, επιτέλους, κάποια μέτρα ώστε να λάβει τέλος αυτό το αίσχος».
Από τον «Αδ. Τύπο»:
- «Από τα ξημερώματα χιλιάδες αλλοδαποί "πολιορκούν" τα γραφεία για να εξασφαλίσουν το "μαγικό χαρτάκι" που θα τους επιτρέψει να καταθέσουν μια αίτηση. Μάλιστα, οι αλλοδαποί έχουν στήσει έναν πρωτότυπο καταυλισμό, με ανθρώπους να κοιμούνται σε κουβέρτες δύο και τρεις μέρες προκειμένου να πάρουν σειρά. Οσον αφορά τα μέτρα που ελήφθησαν; Απλώς τους απομάκρυναν από την πρόσοψη του κτιρίου και τους "έσπρωξαν" στα στενά που είναι πίσω από το τμήμα. Χώρια από το ότι κάποιοι ενδεχομένως εκμεταλλεύονται τη δυστυχία αυτών των ανθρώπων... Καλό θα ήταν, λοιπόν, να ληφθούν, επιτέλους, κάποια μέτρα ώστε να λάβει τέλος αυτό το αίσχος».
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)